ανθίζω

8

   Μετά από το καλοκαίρι της Μάνης, γίνεται το φυσιολογικό τους. Διαδοχικά και άτομο στο άτομο, ανοίγουν όλο και περισσότερο τη σχέση τους.

Ψάχνει ένα όρο, τον κάνει ταμπέλα, κάθεται τον κοιτάει και ύστερα τον σβήνει με αποφασιστικότητα. Μερικά πράγματα δεν χρειάζονται τίτλους, σκέφτεται.

Μετά από τον Στέφανο ο Θάνος κανονίζει να βγει με έναν πρώην συμφοιτητή του, με τον οποίο, της είχε εκμυστηρευτεί ένα βράδυ, ήταν ελάχιστα ερωτευμένος - ως δεύτερη, ανούσια σκέψη μπροστά στη σχέση του με την ίδια. Την είχε αγχώσει περισσότερο από τον Στέφανο κυρίως επειδή εκείνη την πρώτη σχέση την είχε παρακολουθήσει να ανθίζει, ήταν επιτηρητής και επιμελητής της. Εκείνο το ραντεβού με τον Χάρη (ο Θάνος εξακολουθεί να βγαίνει με το Χάρη τόσα χρόνια αργότερα) την είχε κάνει να αναθεωρήσει κάθε της σκέψη, κάθε της απόφαση. Όταν ο Θάνος είχε γυρίσει σπίτι του είχε φωνάξει, με το τέρας της ζήλιας να κατατρώει τα σωθικά της, πως δεν ήταν καλή ιδέα, πως δεν έπρεπε να την ακούει στις μαλακίες της, πως έπρεπε να το σταματήσουν όσο ήταν ακόμη καιρός.

Ύστερα, όταν είχε ηρεμήσει, είχαν κάτσει να το συζητήσουν. Τρεις βδομάδες αργότερα και η Διώνη είχε βγει και εκείνη το πρώτο της ραντεβού. Ήταν με έναν τύπο με τον οποίο ήταν στην ίδια εθελοντική ομάδα. Δεν κράτησε πολύ.

Για τις μονογαμικές σχέσεις υπάρχουν κάποιου είδους οδηγίες χρήσεις: τις κατασκευάζει η κοινωνία με την συνήθεια της, οι συμβουλές των γονιών, οι σχέσεις με τους φίλους. Τις κατασκευάζει η ανατροφή και η κανονικότητα: ένας άντρας, μια γυναίκα, παντού σε κάθε ταινία, σε κάθε αφίσα, σε κάθε διαφήμιση. Τα χαρωπά πρόσωπα τους να σε κοιτάνε από μακριά και δεν υπάρχει πουθενά μια υπογραφή, ένα υστερόγραφο: το πακέτο της ζωής περιλαμβάνει και εξαιρέσεις. Και για τις εξαιρέσεις, που δεν επιβεβαιώνονται από τον κανόνα, δεν ισχύουν θεωρήματα και ιδιότητες, πρέπει να φτιάξεις τη δική σου λύση. Να την αποδείξεις από την αρχή με μικρά, σταθερά βήματα, φαντασία και προσοχή ώστε να μην σου ξεφύγει κάποιο βήμα.

«Ήταν πολύ ήρεμος», σχολιάζει ο Στέφανος αργότερα, όταν επιτέλους γυρνάει σπίτι. Έχουν βγάλει τις καρέκλες της κουζίνας στο μπαλκόνι και κάθονται με θέα τη βραδινή Αθήνα – πανέμορφη πέρα από το χείλος του κιγκλιδώματος. Η Διώνη είναι η μόνη που καπνίζει, καθισμένη πιο κοντά στο κάγκελο ώστε να φυσάει τον καπνό προς το μέρος του ουρανού. Το χέρι του Θάνου είναι τυλιγμένο γύρω από τους ώμους της, τα δάχτυλα του να πειράζουν μια τούφα μαλλιών που έχει ξεφύγει από τον κότσο της. «Είναι πάντα τόσο συνεργάσιμος όταν τον πηγαίνεις στη μητέρα σου;»