The Songwriter [H.S.]

4.

❝Just stop your crying, it's a sign of the times.❞

Βγήκαμε με τον Harry από την πίσω πόρτα, ώστε να μην ακούσουμε τα παράπονα της Amanda.

Στην αρχή περπατούσαμε σιωπηλά. Προφανώς και δεν ξέραμε τι να πούμε, και προφανώς δεν ήθελα να πω τον λόγω που αντέδρασα έτσι πριν.

«Πες μου.» τον άκουσα να λέει με την βαριά φωνή του. Σταμάτησα να προχωράω και τον κοίταξα. Αμέσως όμως κατέβασα το βλέμμα μου, καθώς τα έντονα, πράσινα μάτια του μου έφερναν πολλές αναμνήσεις.

«Τι να πω;» τον ρώτησα, κλωτσώντας ένα πετραδάκι. Εκείνος ξεφύσηξε και πέρασε το χέρι του μέσα απ' τις καστανές μπούκλες του. Μην τον θυμηθείς πάλι, σκέψου κάτι άλλο.

«Τι συνέβη πριν; Ξέρεις, ενώ τραγουδούσα. Αν εμπρόκειτο να είσαι στην ομάδα μας, πρέπει να ξέρεις πως τα συζητάμε όλα μεταξύ μας. Και μένουν μεταξύ μας.»

«Δεν συμφώνησα κάτι τέτοιο.» του είπα σε απρόσωπο τόνο, κοιτώντας ευθεία.

«Έτσι λειτουργούμε εμείς όμως.» μου απάντησε σχετικά απότομα, και τον κοίταξα ψυχρά.

«Δεν φαίνεσαι και πολύ πρόθυμος να με προσλάβεις. Και μην το αρνηθείς, το βλέπω.» του απάντησα εξίσου απότομα. Εκείνος έσμιξε τα φρύδια του.

«Δεν είναι αυτό...»

«Φυσικά και αυτό είναι. Απλά πες μου ότι δεν κάνω για την δουλειά, και τελείωσε. Έτσι κι αλλιώς, απ' ό,τι καταλαβαίνω, θες να γράφεις μόνος σου, ή με τη βοήθεια φίλων σου.» τον διέκοψα, και από το βλέμμα του, κατάλαβα πως δεν είχε κάτι να πει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

«Αυτό φαντάστηκα και εγώ. Μπορούμε να γυρίσουμε τώρα; Πρέπει να περάσω απ' τη δισκογραφική.» με κοίταξε έκπληκτος με τα λεγόμενά μου, χωρίς να πει κάτι. Άνοιξε το στόμα του να πει κάτι, όμως το ξανάκλεισε. Αισθάνθηκα απογοήτευση μέσα μου. Περίμενα να είναι διαφορετικός από άλλες διασημότητες, και η συνεργασία μας να εξελιχθέι ομαλά. Να με αντιμετωπίσει σαν άνθρωπο, και όχι σαν άψυχο αντικείμενο, που του μιλάς όπως θέλεις και δεν πληγώνεται.

Μα φυσικά και δεν γίνεται αυτό. Είναι διάσημος, πλούσιος, και όμορφος. Η ευγένεια τού είναι περιττή.

Στριφογυρίζοντας τα μάτια μου εκνευρισμένη, γύρισα να κατευθυνθώ προς το σπίτι που ήμασταν πριν, όμως ο Harry με τράβηξε απ'το μπράτσο, όχι πολύ δυνατά, κάνοντάς με να γυρίσω να τον κοιτάξω.