The Songwriter [H.S.]

9.

Με ξύπνησε ο ήχος κλήσης του κινητού μου, που ακουγόταν σε όλο το στούντιο. Άνοιξα τα μάτια μου αλλά με τύφλωσε το φως του ηλίου και τα ξαναέκλεισα γρήγορα, αναστενάζοντας. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει απ' τον πονοκέφαλο. Αχνές αναμνήσεις της χθεσινής βραδιάς ήρθαν στο μυαλό μου, με εμένα ξαπλωμένη και στον Harry να μου κάνει μασάζ.

"Γαμώτο." ψιθύρισα και έπιασα το μέτωπό μου. Η μέρα ακόμα δεν είχε ξεκινήσει και αισθανόμουν ήδη χάλια. 

Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά κάτι με εμπόδιζε. Κατέβασα το βλέμμα μου στην κοιλιά μου και είδα ένα χέρι να είναι τυλιγμένο γύρω απ' τη μέση μου.

Γύρισα ελαφρώς το κεφάλι μου και είδα τον Harry να κοιμάται ήσυχα. Χαμογέλασα ελαφρώς, βλέποντάς τον τόσο γαλήνιο και προσπάθησα να χαλαρώσω το κράτημά του χωρίς να τον ξυπνήσω. Μόλις το κατάφερα κατευθύνθηκα στην κουζίνα καθώς ο πονοκέφαλος είχε γίνει πλέον ανυπόφορος. Ύστερα από λίγο ακούστηκαν μικρά βογκητά του Harry, σημάδι ότι ξύπνησε. Στριφογύρισα τα μάτια μου και γέμισα δύο ποτήρια νερό.

"Grace;" άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Harry - η οποία ήταν ακόμα πιο βαριά και βραχνή. Γύρισα προς το μέρος του και του έδωσα το ένα ποτήρι.

"Καλημέρα Harry, όλα καλά;" τον ρώτησα, αλλά ήξερα ήδη πως δεν ήταν, για κανέναν απ' τους δυο μας. Εκείνος έδειχνε μπερδεμένος.

"Προφανώς κοιμήθηκα εδώ χθες..." μουρμούρισε ανακατεύοντας τις ατίθασες μπούκλες του "αλλά βρήκα μερικά ανοιγμένα μπουκάλια με κρασί και ουϊσκι δίπλα μου. Και το χειρότερο είναι ότι δε θυμάμαι και τίποτα." μου είπε και ήπιε λίγο νερό. "Εσύ πότε ήρθες;" με ρώτησε και χαμογέλασα με την αφέλειά του.

"Θες καφέ να συνέλθεις απ' το hangover;" τον ρώτησα και αφού έγνεψε καταφατικά, άνοιξα τη μηχανή του καφέ.

"Συγγνώμη που με βλέπεις σε αυτή την κατάσταση Grace, δεν ξέρω πώς έγινε. Το μόνο που θυμάμαι από χτες το βράδυ είναι να φεύγουν όλοι και να μένω εγώ πίσω." μου είπε και του έδωσα ένα φλιτζάνι καφέ. Ύστερα επικράτησαν αρκετά λεπτά σιωπής, καθώς ο Harry έπινε τον καφέ του κοιτώντας το τραπέζι και εγώ ετοίμαζα πρωινό. Τη σιωπή έσπασε ο Harry όταν ακούμπησε με δύναμη το φλιτζάνι στο τραπέζι και με έκανε να αναπηδήσω ελαφρώς. Γύρισα να τον κοιτάξω με σηκωμένο φρύδι.

"Κοιμήθηκες εδώ χτες ε;" μου είπε και έγνεψα διστακτικά. Εκείνος αναστέναξε και έτριψε το μέτωπό του "Ρε γαμώτο..." μουρμούρησε και βγήκε απ' την κουζίνα με μεγάλες δρασκιελιές.