Χαμένη

6✓

Παρόν...

Οπτική Μιχάλη

"Είσαι τρελός μου φαίνεται" είπα χάνοντας τη ψυχραιμία μου.

Δεν μπορώ να επεξεργαστώ αυτό που έκανε.
Δεν γίνεται να το έκανε αυτό πίσω από τη πλάτη μου.

Το είχαμε συζητήσει μια φορά πριν από κάτι μήνες, αλλά ποτέ ξανά.

"Μου φαίνεται πως ξέχασες. Σου το είχα ανακοινώσει" ο πατέρας μου ήταν πεισματάρης. Το ήξερα αυτό άλλωστε.

Όμως, δε περίμενα να εννοούσε στ' αλήθεια ότι θα με παντρέψει με το ζόρι με μια άγνωστη.

"Καταλαβαίνεις τι λες;" όσο και να ήθελα να φανώ ήρεμος μου ήταν αδύνατον. Έφτυνα σχεδόν τις λέξεις που έβγαιναν από το στόμα μου

"Μην υψώνεις σ' εμένα τον τόνο της φωνής σου" απαίτησε κοφτά, αλλά από το βλέμμα του και μόνο καταλάβαινα ότι δεν τον πείραξε καθόλου ο τόνος μου.

"Τι φωνές είναι αυτές;" στο γραφείο μπήκε η μάνα μου κοιτώντας μας με αγωνία.

Δεν τσακώνομαι σχεδόν ποτέ με τον πατέρα μου. Ίσως με εκείνη ναι, αλλά με τον πατέρα μου όχι.

"Αγάπη μου όχι τώρα σε παρακαλώ" η φωνή του μαρτυρούσε πως δεν είχε δυνάμεις να αντιμετωπίσει και τους δύο.

"Τι συμβαίνει αγόρι μου;" η προσοχή της στράφηκε σε μένα ρίχνοντας τα μάτια της πάνω στα δικά μου.

"Θα φέρει τη νύφη σήμερα το βράδυ" αναφώνησα εκνευρισμένος δείχνοντας τον με τη παλάμη μου, προσδίδοντας μεγαλύτερη προσοχή στο ποιος φταίει.

"Δεν σε πιστεύω! Το εννοούσες όταν έλεγες πως θα τον παντρέψεις" μόλις κέρδισα έναν σύμμαχο. Η οργή της μπορεί να με σώσει.

Ήταν σαν δράκος που πετούσε φωτιές και αυτή τη στιγμή χρειάζομαι την πλήρη υποστήριξη της.

"Πρέπει να φτιάξει τη ζωή του" είπε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του και έκανα τις παλάμες μου γροθιές.

"Με μια άγνωστη;" όσο και να φώναζα, ό,τι και αν έκανα ήξερα πως δεν θα έβγαζα άκρη.

Δεν μπορώ καν να καταλάβω γιατί το κάνει αυτό.

"Η Όλγα είναι κόρη ενός παλιού γνωστού" είπε σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο και κάθισε στη καρέκλα του ανενόχλητος.