Χαμένη

9✓

Οπτική Μιχάλη

"Όχι ρε πουστη μου" είπε φανερά εκνευρισμένος τρομάζοντας με.

"Χάνω που χάνω όλη τη μέρα μου, η κίνησή μου έλειπε" γρύλισε στον εαυτό του χτυπώντας το τιμόνι του αμαξιού.

Ο τόνος της φωνής του μου πυροδοτούσε συναισθήματα φόβου, ενώ η απροθυμία του να βρίσκεται μαζί μου αυτή τη στιγμή παρόλο που ήξερα πως είναι λογική δεν μου άρεσε.

Γύρισα το βλέμμα μου ξανά προς το παράθυρο και έκανα μια κίνηση να το ανοίξω, αλλά τα θυμωμένα του μάτια έπεσαν πάνω μου.

"Κλείστο" πρόσταξε αυστηρά με απόλυτη ψυχρότητα.

"Ζεσταίνομαι" απάντησα ειλικρινά. Ο ζεστός αέρας που είχε ανάψει μου προκαλούσε ιδιαίτερα μεγάλη δυσφορία.

Ένιωθα να με λούζει κρύος ιδρώτας.
Ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω.

"Αν ζεσταίνεσαι τόσο, βγες και πήγαινε με τα πόδια" το ειρωνικό χρώμα της φωνής του με έκαναν να κατεβάσω το κεφάλι μου και να δαγκώσω ελάχιστα το κάτω μου χείλος.

"Δεν ήθελα να σε κάνω να νευριάσεις. Συγγνώμη" απολογήθηκα καθώς έπαιζα με τα νύχια των χεριών μου.

"Αχ σε παρακαλώ" ξεκίνησε να λέει κουρασμένα.

"Είμαι αναγκασμένος να περάσω αρκετή ώρα ακόμα μαζί σου, οπότε κόψε τη κλάψα" συνέχισε παγωμένα χωρίς ίχνος συναισθήματος.

"Αν θες να σε συγχωρέσω για κάτι, ορίστε" έκανε μια παύση και μου πέταξε τη κάρτα της γιατρού.

"Βρες τη διεύθυνση, πήγαινε μόνη σου και μη μου ζαλίζεις" έσταζε ειρωνία, νεύρα και κούραση η πρόταση του.

Τα μάτια μου περιπλανήθηκαν για μια στιγμή επάνω του. Κοιτούσε, μονάχα τον δρόμο που είχε μπλοκαριστεί από τα αυτοκίνητα, σχεδόν απελπισμένα.

Γύρισα το βλέμμα μου προς το δρόμο και έπιασα στα χέρια μου τη κάρτα της γιατρού.

"Εντάξει. Πήγαινε στις δουλειές σου" είπα γεμάτο ανακούφιση που θα εμένα μόνη μου.

Πλημμυρισμένη από άγχος για το πώς θα τα βγάλω πέρα μόνη μου, αλλά ανακουφισμένη.

Χαμήλωσε το παράθυρο και με κοίταξε απειλητικά.

"Μπες μέσα αλλιώς θα σε αφήσω" είπε προκλητικά όμως δεν ήθελα να τον επιβαρύνω περισσότερο με τη παρουσία μου.

"Από χθες κατάλαβα ότι ο γάμος αυτός είναι εξαναγκαστικό έργο για σένα. Δε θέλω να σε φορτώνω παραπάνω" εξέφρασα τις αληθινές μου σκέψεις, παραβλέποντας πως μου είναι ευχάριστο να μείνω μόνη.