Yirmi İki

Tanıtım

10 YIL ÖNCE...

Demir'le el ele vermiş malum yokuşumuzu çıkıyorduk. O yolu otobüsle de gidebiliriz ama Demir yürümeyi bense onunla olduğum her anı seviyorum. Bu yüzden çınara giden yol beni yormuyordu ta ki bu güne kadar.
Bu gün Demir'de bi değişiklik vardı. Gelmeden önce sana önemli bişey söylemeliyim demişti çok da umursamamıştım doğrusu ama gerçekten önemli bir şey olmalıydı. çünkü Demir hiçbir zaman bu kadar hızlı yürümezdi. Hep bana ayak uydururdu. Bu yol hep buluşmamızın eğlenceli yanıyken bu gün öyle değildi.
Sonunda herzaman geldiğimiz yere bi baktım Etrafda bişeylerin değişmesini mi bekliyordum onu da bilmiyorum... Herzanki manzaraya bakan yerimizde oturduk. Bu masanın üstüne özel günlerimizi kazımıştık. Ilklerimizin tarihini.
İkimiz de birbirimiz için bir başlangıçtık.
Ben insanlara ihtiyaç duymayan yalnız takılmayı seven bir o kadar da sıkıcı bir tipdim.
Demir ise bana nazaran insanlarla iyi anlaşan, eğlenmeyi bilen bi tipti.

Saatime baktım yaklaşık 15 dakikadır burdayız ve Demir hala ağzını açmamıştı.
Aslına bakınca bunlar normal diyebilirsiniz ama Demir için değil işte. Onun anlatacak şeyleri hiç bitmezdi.
Ben böyle düşüncelere dalmışken Demir bana baktı ve bana doğru uzanıp elimi tuttu.

"Seninle önemli şeyler konuşmamız gerekiyor demiştim hatırladım mı?"

"Evet, seni bu denli derin düşüncelere hapsedin şey ne? Anlat sen de ben de kurtulalım." Dedim sevecen bi tavırla ama nafile ortam çok ağırdır ve ben gerçekten korkmaya başlamıştım.
En kötüsü benden ayrılacaktı ama o da olmazdı çünkü elimi tutuyordu.

"Rena biz taşınıyoruz."

ağzım açık kalmıştı. Öyle şeyler düşünmüştüm ki. Bu aklımın ucundan bile geçmemişti.

"Rena çok ani oldu biliyorum fakat ailemin aldığı bi karar ve ben de onlara uymak zorundayım. Beni anlamaya çalış."

Istemsizce gözlerim dolmaya başlamıştı. Ben ona bu denli alışmışken neden şimdi?

"Demir, tamam şu anda yaşadıklarımız -senin gitmen- ikimizin de elinde olan birşey değil.
Ama senden sadece bir söz istiyorum." dedim.

Demirin olumlu bakışlarıyla karşınca devam ettim.

"22 yaşımızda, doğum günümüzde, ne olursa olsun, kiminle birlikte olursak olalım, tam burda bu ağacın altında sonumuz olan bu yeri başlangıcımıza çevirelim."