Zırdeli | Tamamlandı|

1

Merhaba.

Bunu yazarken hiç keyif almadığımı söyleyebilirim. Okurken çok ön yargılı olabilirsiniz ancak karşınızdakinin yaşayan bir insan olduğunu unutmayın lütfen.

Hakaret etmek yerine okumayı bırakın.

Ben kendimce doğru olanı yazmaya çalıştım. Kendimce ve on beş yaşında. On beş.

Okumak zorunda değilsiniz.

Karakterlerimden nefret edebilirsiniz, kimse mükemmel değil. Herkes dört dörtlük olmuş olsaydı bu sefer ona kulp takacaktınız. Herkesi mutlu edemem. Bilinçli şekilde okursanız sevinirim.

Dream| zzelistan

***

Koşuşturmalı bir yılın ardından beklediğim TUS sınavını geride bırakarak memlekete dönmüştüm. Bu süreç beni mental olarak o kadar yıpratmıştı ki, en başında bu kadar zorlu olduğunu bilseydim yine de başlar mıydım diye sorgulamak zorunda kalmış, başladığım işi her ne kadar zorlu olsada bitirmiştim.

Ben artık bir doktordum!

En başından beri kısıtlı bir kız olarak yetiştirilmem lisede gelen Edebiyat öğretmenim ile son bulmuştu, bana en güzel şeyin özgürlük olduğunu, hiçbir şeye vazgeçmemem gerektiğini bariz bir şekilde ifade ederken kalbim bunu onayladı. Özgür olmayı her şeyden daha çok istiyordum, birinin himayesi altında söz hakkının verildiği kadar konuşmak istemiyordum. Özgürlüğü tatmıştım bir kere.. daha nasıl vazgeçerdim, bilemiyorum.

Beni kısıtlamak istemedikleri, benim değerlerim dışında bana zorla bir şey yaptırmak istemedikleri sürece ben zaten her şeyi yapardım elimden geleceği şekilde. Asla yapmam diye tutturduğum kolay kolay şey yoktu, bu bizde olan adetlerdi ve ben karşı koymak yerine bununla yaşamayı zaman içerisinde öğrendim.

Bir şeye karşı gelemiyorsanız onunla yaşamayı öğrenirdiniz. Ben sadece gerektiği gibi davrandım, elimden bu gelmişti çünkü. Hava alanından çıkarken elimin ayağımın titremesine sebep olan tek etken, buna gerçekten hazır olup olmamam konusuydu. Babamı az çok tanıyordum. Benim Mardin'e ayak basmamla huzursuzluk kaplayacaktı içini. Başı boş gezen, meslek sahibi, özgürlüğün tiryakisi olmuştum. Her şey eskisi gibi değildi artık ve o da bunun farkındaydı.

Babam, sırf bu yüzden başımı bağlayıp beni başka bir adamın himayesine vermeyi düşünüyordu. Annem.. o bu hikayenin en masumuydu, en acizi, en suskunu. Daha doğrusu susmak zorunda kalanıydı. Babam iyi bir baba olamadı hiçbir zaman. Benim için yaptığı en büyük iyilik, okumamı görmezden gelmesiydi. Şimdi.. bazı şeylerin değişme ihtimali yutkunmama sebep oluyordu.

Canla başla yaptığım hayatımın temelleri yerinden sarsılmak üzereydi. Biliyordum. Hazal, bana gelmeden bahsetmiştim. Babamın daha gelmeden tavrını öğrenmek beni gerçekten zorlamıştı.

Şu ana kadar her şeye rağmen beni okuttuğu için bir teşekkür edebilirdim. Ancak eğer ki, beni önemsemeden istemediğim biriyle beni evlendirmeye kalkışırsa o zaman işler çok karışabilirdi. Ben üzerinde hak sahip oldukları ne bir eşya, ne bir süs, ne de başka bir şeydim. Her şeyden önemlisi bir insandım, benim ideallerim, benim değerlerim vardı.

Beni zorlarlarsa olacakları ben bile tahmin edemezdim. O zaman gerçek beni görmeye hak kazandıkları için kendilerini tebrik edebilirlerdi.

Havaalanının kapısına çıktığımda derin bir nefes aldım. Ne çok özlemiştim memlektimi!