Bot 1010

B1010, 07

Jihoon's face instantly changed. Of course it was him, he thought.

Mingyu started to panic. Namumula na si Jihoon and if eyes can turn red it would.

Inuga ni Mingyu si Jihoon para pansinin sya nito.

"You know hyung.. Malay mo hindi sya hehe." Hindi kumibo si Jihoon. "Hyung, ikalma mo yung itlog mo." Tumawa si Gyu pero nakatanggap sya ng batok.

Malakas na batok.

"HYUNG! Bala ka nga alis na ko." Pagpaalam ni Mingyu kay Jihoon. Maliban kasi sa may pupuntahan sya, gagala din sya. Minsan lang magcutting eh.

When Mingyu was nowhere to be seen. Jihoon started to plan something.

**

5:30 at naglalakad si Jihoon sa isang madilim na parte ng kalsada.

Hindi sya pauwi or something. He was following him.

Syempre nagalaninja sya since maliit sya hindi sya nahirapan na magtago everytime na lilingon si Soonyoung.

Yup, si Jihoon sinusundan si Soonyoung to who knows where.

Halos mag30 minutes na din silang naglalakad.

At kung hindi ba naman tanga si Jihoon natisod sya kaya napatingin si Soonyoung.

Pero maliksi si bulilit at nakatakbo sya sa may puno at nagtago.

"May tao ba dyan?" Tanong ni Soonyoung. Kabang kaba si Jihoon, baka kasi mahuli sya.

Hindi alam ni Jihoon kung bakit ba nya sinusundan si Soonyoung.

"Meow~" Nagcrossed fingers si Jihoon na sana sabayan nalang ni Soonyoung ang kabobohan nya.

***
Jihoon's

Sana talaga maniwala sya na pusa lang yun! Ewan ko ba kung bat ko sya sinusundan basta ang alam ko narinig ko syang may kausap sa telepono kanina at nacurious ako.

Sumisigaw kasi si Soonyoung kanina at mukhang galit na galit.

"Psh pusa lang pala." Narinig kong sabi ni Soonyoung. Napa buntong hininga ako at sumilip.

Nagsimula na ulit na maglakad si Soonyoung kaya sumunod na ako. This time mas maingat at tahimik.

Habang nakasunod pa din ako bigla syang tumigil sa paglalakad kaya nagtago ako sa may poste na hindi umiilaw. Sumilip ako at nakita kong may kausap sya.

Napaawang ang bibig ko ng makita kong sinuntok nya si Soonyoung.

Tatakbo na sana ako ng tumingin sakin si Soonyoung, pano nya nalaman na nandito ako?

Umiling sya kaya muli akong nagtago. Narinig kong mahina tunog ng suntok at sunod sunod na mura ni Soonyoung.

Naiiyak na ko. I can't believe that I'm such a coward at this moment.

Sumilip ako at nakita kong lumalaban na si Soonyoung pero hindi ganon kalakas.

"Bakit Soonyoung? Mas malakas ka dito." Bulong ko.

Sinipa sya at napaubo sya ng dugo. Kahit malayo at madilim I can still ee the blood and scars all over his face.

Tingnan ko ng maigi ang sumipa kay Soonyoung, but I can't seem to recognize him. May mask kasi sya at nakahood din.

Narinig kong naggroan si Soonyoung at sumunod ang pagsabunot ng lalake sa buhok ni Soonyoung at pilit na inihaharap sakanya.

Hinang-hina na ko, naawa na din ako sa lagay nya. Duguan at halos wala ng buhay.