Theodore

AINE 8

"Bitiwan mo ko!" Sigaw niya ng makitang hawak-hawak na ni Theo ang mga kamay niya.

"Let's talk." Mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkahawak sa kamay niya.

"I want to go home." She pleaded.

"Let me." She looked directly to his eyes and she saw sadness on it.

"I can go home alone." Sabi niya habang pilit na binabawi ang kamay niya pero sadyang malakas ang lalaki kaya mas lalong nahihirapan siya.

"I will send you home."

Habang tumatagal ay nasasaktan na siya. While she does her best in pulling her hand, mas lalong hinihigpitan naman ni Theo ang hawak nito sa kanya.

"For pete's sake, just let me go now!" Naiinis na siya kaya hindi na niya mapigilan ang sumigaw. She's exhausted.

"Just please listen to me and let's talk kahit limang minuto lang." He pleaded pero parang wala siyang naririnig. She just kept on resisting him.

"Damn it! Let go!" She's losing all her patience and shouted.

"No! I've given you enough time." Sigaw naman ni Theo. Parang naubusan na rin ito ng pasensya sa kanya.

"How dare you!"

Isang sampal sa mukha ang pinakawalan niya dahil sa halo-halong emosyon. Una, dahil hindi niya alam kung bakit kailangan pa siyang tanggalin sa pagiging family lawyer ng mga Martins kung saan dito siya eksperto. Pangalawa, bakit kailangan niyang magtrabaho kasama si Theodore at pang-huli, bakit hindi man lang ito nagreklamo o di kaya ay magdahilan mula sa ina niya.

Nanginginig na tiningnan niya ang kanyang kamay. Hindi niya sinasadya ang ginawa niya. Things happened so fast. She's shocked, confused, pissed and her heart is still broken it badly need fixing and when the person who broke it is sitting in front of you, mas mararamdaman mo ang pangungulila at sakit.

She took two steps backward when she saw his face. Lawaran ito ng isang lalaking labis na nasasaktan. Pero paano na man siya? She needs to breathe and she can only do that if she gets rid of him.

"I am so sorry." She sounded so weak. Hindi siya makatingin ng diretso kay Theo dahil sa ginawa niya. "I am really sorry. Hindi ko sinasadya."

Hindi niya alam kung ilang segundo na siyang yakap ni Theo. Tanging alam lang niya ay sa sobrang bigat ng pakiramdam niya ay umiyak na siya. Pinakawalan na niya ang mga luhang dapat matagal na niyang pinakawalan sa harap ng lalaki pero ngayon lang siya naglakas-loob na ipakita dito ang kahinaan niya.

She cried so hard she sobbed and he was there...hugging her to tight like he did not want her to go. Theo just wrapped her in his strong arms while kissing her forehead and hushing her like she's a baby... a baby who needs comfort.

"Sorry... I didn't mean to slap you." She said in between sobs.

"Sssh.. don't talk. I am here." Bakas sa boses nito ang pinaghalong lungkot at sakit para sa babaeng minsa na rin niyang sinaktan.

"Sorry." Paulit-ulit na sambit ni Olivia as if it's the only thing that keeps her from breathing. Ilang minuto na silang nakatayo habang magkayap sa parking habang sinusuklay ni Theo ang kanyang buhok sabay bulong na magiging okay lang ang lahat.

"Let's go." Maingat siyang hinila ni Theo papunta sa sasakyan nito habang hawak pa rin ang kanyang kamay.

She did not protest. She's too weak to complain and fight. Hinayaan lang niya ang lalaking magsuot sa kanya ng seat belt bago ito pumasok sa loob.