PAMUK PRENS | Texting

-20-

Wattpad senin benimle zorun ne yav? Bölümün bildirimi gelmiyor sanırım dşlfkdşg Neys

Bölüm tahmin ettiğimden uzun oldu ldfkjşdlfg 

Anıl, nabıy10 krdşm?

İyi okumalar!

***

Anıl'ın attığı konuma geldiğimde kulaklığımın tekini çıkartıp telefonun tuş kilidini açtım ve Anıl'ın numarasının üzerine tıkladım. 

"Alo, kimsiniz?" Telefonun diğer ucundan gelen kız sesi kaşlarımın çatılmasına neden olurken hafifçe öksürüp boğazımı temizledim.

Eve kız atacak başka gün mü kalmamıştı acaba?

"Anıl orada mı?"

"Duşta." Dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken telefondan Anıl'ın gülme sesi geldiğinde kaşlarım sanki mümkünmüş gibi daha çok çatılmıştı. Ne oluyordu lan?

"Kıskandın mı?" Anıl'ın yavşak sesini duyduğumda yumruğumu istemsizce sıkmıştım.

"Neyini kıskanayım ben senin geri zekalı?" Birkaç saniye duraksayıp tekrar konuştum.

"Az önceki şey beni kıskandırmak için miydi?"

"Tabi lan. Eve kız atayım da babam beni evden mi atsın? Zaten fırsat kolluyor keltoş." Söylediklerine istemsizce gözlerimi devirirken onu aramamın asıl sebebi aklıma gelmişti.

"Attığın konuma geldim." Telefonun suratıma kapanmasının üzerinden yarım dakika bile geçmeden karşımdaki evin kapısı açıldığında bu evin Anıllara ait olduğuna emin olmuştum.

Babası oğluna parayla beyin alabilseydi keşke...

"Anne! Koş kız, gelinin geldi." Arkamı dönüp kaçacağım sırada bileğime dolanan parmaklar buna engel olmuş ve Anıl beni içeri doğru çekiştirmeye başlamıştı.

Bir sürüklenmediğim kalmıştı zaten, o da olduğuna göre klasik kitaplardaki gibi geri zekalı çocuğa aşık olabilirdim. Ne diyordum ben?

Beni geniş bir salona soktuğunda karşımda dikilen iki kıza ve arkalarında duran, Anıl'ın annesi olduğu olduğunu düşündüğüm kadına başımla selam verdim.

Kadın kızları ittirip tam karşımda durduğunda gözleriyle bir süre beni süzdü.

Ciddi ciddi gelini olduğumu düşünmüyordu umarım...

"E bu kız hiç geri zekalıya benzemiyor. Nasıl tavladın?" 

"Ne tavlaması?" Diye sordum cırlamamak için kendimi zor tutarken.

"Gelininin yanında ayboluyor ama!" 

"Ah kızım, ben bu çocuğu bir türlü büyütemedim. Nerede yanlış yaptığımı da bilmiyorum ki? Ablaları gayet normal aslında." 

"Bu arada biz Anıl'ın ablalarıyız, seninle telefonda konuşan da bendim." Uzattığı eli tuttuğumda beni kendine doğru çekip sarılmasını beklemiyordum...

Nereye düşmüştüm ben? Üstelik kimse sorduğum soruyu takmamıştı.

"Memnun oldum, Alya ben de."

"Biz Alya'yla çalışmaya geçsek iyi olacak. Bizi rahatsız etmeyin, hadi eyvallah." Annesi ve ablaları kıkırdarken onlara bakıp ellerimi kaldırarak omuz silktikten sonra Anıl'ın peşine düştüm.