1 saat sonra
İkimizde bisikletlerle evlerimize gidiyorduk, yolda ayrılmıştık.
Birden önde görmediğim taş yüzünden yere kapaklandım,
"Lanet olsun!" diye mırıldandım.
Şu an hem dizlerim hemde dirseklerim kanıyordu.
Şimdi nasıl eve döneceğim ?
Topallayarak girderken birden arkadan birisi itti ve yine yere
düşmüştüm, sinirle yerden kalktım
"Hangi siktiğim beni itti lan" diye arkamı döndüm fakat anladım ki boka batmıştım.
Henry bowers ve çetesi.
"Hey gözlüklü, nereye gidiyorsun?"
Arkadan beni belch (şişman çocuk) tuttu, çırpınıyordum ama hiç bir işe yaramıyordu.
"Bırak beni !! bırakın pislikler!! "
"Ne oldu ? baban anneni mi aldattı, annen de kendini içkiye vurmuştu değil mi ?"
"Kapa çeneni bowers!! bu doğru değil!!"
"Bunun doğru olduğunu ikimizde biliyoruz."
bana iyice yaklaştı.
"sende eve gidip anneciğini mutlu edersin artık, anladın ne demek istediğimi değil mi ? Bunu sen hep yaparsın" dediğinde ayağımla karnına bir tekme geçirdim ve o tekmeyle dengesini kaybetti yere düştü, arkadaşlarıda onu kaldırmaya çalışıyordu.
Henry, ayağa kalktığında 2 saniye beklemeden aniden bana bir yumruk geçirmişti, kulağım çınlamıştı. O darbeyle gözlüğüm yere düştü.
Tekrar dan bir yumruk daha yedim ve bu sefer burnum kanamaya başladı.
Patrick:
"Henry! Bu kadar yeter"
"Kapa Çeneni !!" diye bağırdı
Tekrar bana döndü ve yakalarımdan tutarak "Seni geberticem çocuk!! Bana vurmak neymiş göreceksin !!"
Birden arkadan tutan belch, beni bıraktı, bende yere düşmüştüm.
Bir an ne olduğunu anlamadım kafamı kaldırdığım da eddie'yi gördüm ve elindeki astım spreyi ile belch'in gözüne sıkmıştı.
Eddie beni kaldırmak için uğraşıyordu ama şu an ayağa bile kalkamıyordum.
Bütün gücünü kullanarak beni sırtına almıştı ve yerdeki ikiye ayrılmış gözlüğümü aldı.
Hızlı bir şekilde oradan uzaklaşmıştık.
Issız bir sokağa girdik ve beni yavaşca yere bıraktı sırtımı duvara dayadı
Eddie'de önüme oturdu, elinde yara bandı, sargı bezi, pamuk gibi eşyalar vardı, yaralarımı yavaşca sildi ve yara bandı yapıştırdı.
Burnumdan akan kanlarıda sildiğinde kendimi daha iyi hissetmeye başlamıştım.
"daha iyi misin ?"
"Evet, seni gördüm daha iyi oldum" dedim ve yüzüme gülümsedi.
Yana baktığımda ortası kırılmış olan kırmızı çerçeveli gözlüğümü gördüm ama bulanık bir şekilde görüyordum. Suratımdaki gülümseme yavaşca soldu.
"merak etme tamir edebiliriz"
"Nasıl ?"
"Şeyy... Şöyle"
Eline bir yara bandı aldı ve gözlüğün ortasını birleştirip yara bandını ortasına yapıştırdı ve bana doğru tuttu.
"İşte bitti, bence güzel oldu" dedi, gözlüğü bana doğru yaklaştırıp taktı, gerçektende işe yaramıştı.
"Vay be, işe yarayacağını hiç düşünmemiştim ama oldu. Şey... teşekkür ederim"
"Rica ederim, sonuçta dostlar ne için vardır ?"
"Haklısın dostum"
