2:59.

Hoofdstuk 1

TRAILER AAN ZIJKANT.

Hoofdstuk 1 ● Emily

''Het appartement valt zeer in de smaak bij anderen, er is geen tikkeltje ergernis die je zal hebben als je hier woont.'' Legt de makelaar uit, terwijl ik zachtjes in mezelf knik. ''Waarom stond het dan wel 2 jaar lang leeg?''

''Ik heb geen idee, misschien hadden ze er geen geld voor.'' Antwoordt ze mijn vraag en ik ga er verder niet op in, het zal allemaal wel. Ik vind dit appartement echt geweldig en het bedrag ervan past precies bij het maximale geld dat ik voor een nieuw huis wilde uitgeven.

''Ik ga u nu toch echt achterlaten in uw nieuwe huis. Ik wens u heel veel plezier ermee, en hier zijn de sleutels.'' Legt de makelaar uit, terwijl ze een ringetje waar twee dezelfde sleutels aanzitten in mijn handpalm legt. Eindelijk heb ik mijn eigen huisje.

''De mannen van de verhuizers zijn al bezig met spullen brengen, misschien kan je een kopje koffie voor ze zetten? Ik ga er vandoor, veel plezier! Tot ziens!''

De voordeur laat ze open, vanwege de verhuizers die zo elk moment binnen kunnen komen.

Kopje koffie? Heb ik hier een koffie-apparaat? Ik kijk rond, maar zie nergens iets. Ach, kon zij ook weten, maar is niet mijn probleem.

Ze vertelde me dat ik maar één buur heb, aan de linkerkant van mijn appartement woont een jongen zei ze. Ze vertelde ook dat op deze etage al sowieso niet veel mensen wonen, alleen de rede is niet bekend.

Het maakt me allemaal niet uit, ik maak een nieuwe start dus dit appartement is prima. Ik ga vanavond nog wel even zoeken op internet voor een baan, maar eerst ga ik de buurjongen bezoeken.

Misschien moet ik eerst wat chocolaatjes of zo kopen? Is dat kinderachtig? Ach, ik doe het gewoon.

Ik pak mijn handtas en neem de lift naar beneden. De verhuizers stappen in, terwijl ik eruit stap en mijn weg probeer te vinden naar de supermarkt. Heb ik even geluk dat die tegenover het flatgebouw is.

De chocolade die mij het meest lekker lijkt neem ik mee, zodat als hij niet thuis is; ik het zelf op kan eten. Stiekem hoop ik dat hij niet thuis is, ik heb wel zin in chocolade.

Ik reken af en loop weer terug naar mijn appartement. Lift in, lift uit, even lopen en dan kom ik aan. Allerlei simpele meubels die ik of van mijn ouders heb gekregen of zelf van te voren had gekocht staan willekeurig door de ruimte heen. Dat ga ik straks goed neer zetten, de buurjongen gaat voor!

Ik leg mijn handtas weg en neem alleen de doos chocolaatjes mee. Ik bel aan en het blijft even stil, maar even later klinken harde voetstappen op de zo te horen houten vloer.

De deur gaat open en een jongen met warrig haar dat verborgen is onder een beanie, een grijze joggingsbroek en een random shirt van een onbekende band staat voor mijn neus en ik schrik even. Ik vrees dat de chocolaatjes in mijn buik belanden vanavond.

"Hallo, ik ben Emily, je nieuwe buur." Stel ik mezelf voor, terwijl ik zijn hand schud. Hij werkt niet echt mee en wrijft in zijn ogen die erg klein zijn door volgens mij slapen of gewoon luieren.

"Louis," Glimlacht hij en ik glimlach terug. Ondanks de kleding die hij draagt, lijkt het me een aardige jongen. ''Ik eh.. Ik heb chocolaatjes voor je meegebracht.'' Zeg ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken. Zijn gezicht licht op, ''Kom binnen,'' Ik doe wat hij zegt en kijk rond. Alles is netjes en opgeruimd. Het is slecht weer, maar de gezellige lampjes zorgen ervoor dat het er niet donker uit ziet. Het is bijna kerst en daarom heeft hij rond een enorme spiegel kerstlampjes gehangen.

Ik had dit totaal niet verwacht. Een grote, grijze bank met daarvoor een salontafel en een tv die hangt aan de muur maakt de woonkamer duidelijk. Een niet al te grote keuken in een hoekje en een deur die waarschijnlijk naar zijn slaapkamer leidt maakt zijn appartement af. Om niet te vergeten is er een openhaard die alles nog een tikkeltje gezelliger maakt.

''Leuk huis,'' Complimenteer ik hem, en ik meen het ook nog is. Ik overhandig de chocolaatjes, terwijl hij opnieuw een warme glimlach geeft. Ik heb het gevoel dat hij heel alleen is, maar ik ga daar bij een ontmoeting niet om vragen. Toch ga ik op zijn bank zitten en kijk nog is rond het appartement van hem.

''Dus,'' Hij gaat zitten op een éénpersoonsbank, ''Wat bracht je hier?''

''Ik.. Eh.. Ik had wat.. Eh.. Problemen in mijn oude dorp,'' Breng ik uit en meer kan ik er ook niet uit krijgen. Ik ga natuurlijk niet het hele verhaal vertellen. ''Vertel,'' Zegt hij en ik slik, ''Naja, ik ging met de verkeerde mensen om, ik dronk veel, ik rookte veel en raakte gewoon in de verkeerde situaties.''

''Rook of drink je nog?'' Is het enige wat hij vraagt en ik schud mijn hoofd. Ik probeer het en tot nu toe is het gelukt, dus ik lieg niet tegen hem.

''Weetje, het is al half zes en ik moet nog koken voor mezelf. Ik ga maar weer is,'' Ik ga wel opmerkelijk snel weer weg, maar het is al laat en mijn maag rammelt van de honger. ''Oké.'' Antwoordt hij tot mijn opluchting. Hij is niet iemand die moeilijk doet, gelukkig.

Ik wens hem een goede avond en loop dan weer binnen een paar seconden mijn eigen appartement binnen. Ik heb eigenlijk niks in huis om mee te koken, bedenk ik me nu. Dan maar pizza bestellen? Ik pak de laptop uit mijn koffer en zoek het nummer op van de pizza-bestelzaak.

Niet veel later gaat de telefoon twee keer over en dan krijg ik eindelijk iemand aan de telefoon. ''Hallo u spreekt met Emily, ik wil graag een grote pizza hawaii.'' Ik geef mijn adres door en ga dan de spullen in mijn appartement goed neer zetten. Ik merk dat ik ben geïnspireerd door Louis' appartement. Ach ja, het is toch een luie jongen volgens mij -die zal het nooit opmerken.

Aan het einde van de avond ben ik helemaal doodop en mijn maag zit propvol. Ik besluit maar te gaan slapen, sinds ik toch niks beters te doen heb en tenslotte heel moe ben. Het bed stond er al, dat had ik eerder neergezet dus ik hoef alleen even de dekens erop te leggen.

Als dat gebeurd is, kruip ik eronder en ik adem eindelijk uit. Wat een dag.

Ik sluit mijn ogen en hoop dat ik deze nacht in een nieuw huis eindelijk een goede nachtrust zal krijgen.

Maar niemand had haar belooft dat ze die zal krijgen.

eerste hoofdstuk! vertel me wat je ervan vind (: