2:59.

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5 • Emily

‘‘Hij staat je prachtig’’ Complimenteert Harry mij en ik glimlach. Ik kijk naar Gemma en ook zij knikt goedkeurend naar me. Het is echt een geweldige jurk en het is zo goedkoop. Tenminste; in vergelijking met de andere. ‘‘Ik neem ‘m.’’ Vertel ik Harry en Gemma en ze glimlachen in koor. ‘‘Goede keus.’’ Zegt Gemma, terwijl ik mijn portemonnee uit mijn handtas pak. Ik graai mijn pinpasje eruit en reken af. ‘‘Waarvoor is het eigenlijk?’’ Vraagt Harry en ik glimlach. Dat is met mensen zoals hem hè; ze willen alles weten. ‘‘Een date.’’ Allebei hun ogen lichten op en ik verbeter snel mezelf, ‘‘Een vriendschappelijke date.’’ ‘‘Aha, dat zullen we nog wel zien.’’ Zegt Gemma en ik stop mijn portemonnee inclusief bankpasje terug in mijn tas. Ik neem de jurk in de speciale zak aan en glimlach nog even naar haar. ‘‘Veel plezier op je.. uh.. vriendschappelijke date.’’ Knipoogt Harry en ik grinnik. ‘‘Dankjewel.’’ Lach ik en loop de winkel zwaaiend naar Harry en Gemma uit.

* *

Ik plof neer op de bank als ik eindelijk thuis ben en een diepe zucht rolt over mijn lippen. Ik kijk even op de klok. Het is alweer vijf uur ’s middags. Oh shit, ik had vanavond die date al. Ik trek de jurk nog een keer aan en bekijk mezelf in de spiegel. Ik ben er zo blij mee.

Ik hoor de deurbel en open de deur, met de jurk nog aan. Louis laat zichzelf zien in de meest casual kleding die hij volgens mij heeft. Een zwarte broek met een wit shirt – waar één of ander raar teken op staat. ‘‘Oh.’’ Zeggen we in koor, alleen zijn mond valt open. ‘‘Het spijt me, Louis. Ik doe even snel wat anders aan.’’ Ik had er niet over nagedacht dat hij zou kiezen wat we gingen doen. ‘‘Kom binnen.’’ Zeg ik nog net, voordat ik naar m’n slaapkamer sprint. Ik doe de jurk uit en trek een lichte skinny jeans aan. Ik grijp een leuk, geruit blouseje uit mijn kast en doe die over mijn zwarte hemdje aan.

Ik doe mijn haar weer goed en loop dan de kamer weer rustig uit. Louis zat op de bank, voor zich uit te staren. ‘‘Louis,’’ Zeg ik, als teken dat ik klaar ben. ‘‘Nogmaals sorry, ik was even vergeten dat jij ging kiezen wat we gingen doen.’’ Hij knikt kort en bekijkt mijn appartement met een emotieloos gezicht. ‘‘Wat een saai huis.’’ Oh. Ik frons en hij ziet de uitdrukking op mijn gezicht, ‘‘Alles is zo licht. Licht van het grijze zonlicht. Voeg wat leuke lampjes toe, joh.’’ Mijn ogen schieten open. Ik heb nog nooit zo’n eerlijk persoon gezien. Oh, ja; Lisa op mijn lagere school. Ze floepte er letterlijk alles uit wat in haar hoofd opkwam.

Back to the point; ‘‘Dus, wat gaan we doen?’’ Vraag ik alsof hij zojuist niets heeft gezegd. ‘‘Ik dacht aan de bioscoop?’’ Ik knik glimlachend – hoe cliché ik de date ook vind. Ik kan tijdens deze afspraak ook hem niet goed leren kennen, aangezien we straks alleen op de film letten. Maar ach, het is iets.

‘‘Is goed, wie rijdt?’’ Vraag ik, terwijl ik een kleiner handtasje pak. ‘‘Ik heb geen auto.’’ Zegt hij bijna fluisterend en ik kijk schokkend op. Oh shit. ‘‘Ik ook niet.’’ Vertel ik hem en hem lijkt het niet echt uit te maken. ‘‘Bus dan maar?’’ Vraagt hij en ik adem diep uit. ‘‘Oké,’’ Lieg ik, ik ga liever met een auto, maar sinds we dat beide niet hebben, moeten we wel. ‘‘Met de bus dan maar.’’ Hij knikt kort en we lopen mijn appartement uit.

* *

‘‘Ach wat zijn jullie toch een schattig stelletje,’’ Hoor ik een oud vrouwtje naast me zeggen in de bus. Louis en ik draaien onze hoofden gelijk naar haar toe. ‘‘Ja, ik zie soms van die stelletjes die totaal niet bij elkaar passen, maar jullie; jullie passen perfect bij elkaar!” Ze klapt enthousiast in haar handen en ik proest het uit van het lachen. Dat zeg je toch niet zomaar tegen mensen van wie je niks weet. ‘‘Pardon mevrouw, wij zijn geen stelletje.’’ Lach ik nepvriendelijk en ze kijkt beledigd de andere kant op. Al die omaatjes denken serieus dat elke jongen en meisje een stelletje zijn, ugh. Wie weet waren we wel broer en zus? Dat zou pas gênant zijn.

Volgens mij heeft Louis de helft niet meegekregen, want hij zit uit het raam te staren alsof hij in een of andere muziekclip zit.

Als we aankomen, stappen we uit en zoeken we naar de bioscoop. Geloof het of niet; Louis weet niet waar de bioscoop is, na tien jaar hier gewoond te hebben. Blijkbaar komt hij nooit buiten of überhaupt in de stad. Maar dat was misschien wel duidelijk.

‘‘Volgens mij is het daar.’’ Mompelt Louis en we lopen een hoek om. Inderdaad, een kleine bioscoop is zichtbaar en we lopen ernaartoe. ‘‘Dus, wat zijn je hobby’s?’’ Begin ik maar. Niet echt een originele vraag, maar ik wilde meer van Louis willen weten, dus dit is de manier denk ik.. Hij haalt zijn schouders op, terwijl zijn handen nog steeds in zijn zakken zitten. Er zit niet veel pit in deze jongen.

Maar ja, misschien ben ik de drugsgebruikende en alcoholverslaafde dude gewend en is dit de normale jongen. Wel erg, ik weet gewoon niet meer wat een normale jongen is. ‘‘Oké, mijn hobby’s zijn..’’ Oh, ja eigenlijk heb ik er ook geen. Verzin iets? ‘‘Lezen?’’ Het kwam er meer uit als een vraag en Louis knikt ongeïnteresseerd.

‘‘Luister, deze date was bedoeld om elkaar beter te leren kennen, sinds we buren zijn. En, je werkt zegmaar niet echt mee.’’ Ik kom misschien hard over, maar dan kom ik maar hard over. Het is de waarheid. Hij loopt de hele avond al met zijn handen in de zakken en knikt maar een beetje op alles wat ik zeg. ‘‘Ik vroeg niet om een date?’’ Reageert hij en ik schrik van het aantal woorden dat hij vanavond heeft gezegd. Hij praat? Wauw.

Ik zucht. Het is de waarheid. Maar hij kan toch wel een beetje meewerken?

* *

“Welke film?’’ Vraagt hij en ik merk dat hij steeds meer begint te praten. Misschien is het toch tot hem doorgedrongen? ‘‘Oh, die lijkt me leuk!’’ Zeg ik en wijs naar de film met de naam: ‘The Purge’ en glimlach breed naar Louis. Hij ziet er alleen niet zo vrolijk uit, hij kijkt maar met een vies gezicht naar de poster van de film. ‘‘Nee. Kom, we gaan naar die.’’ Hij wijst naar de film die de naam: ‘The Fault In Our Stars’ heeft en kreun. Wat heeft iedereen met die film? Het is te zoetsappig. Ik mag dan wel een meisje zijn, maar dat soort films zijn niks voor mij. ‘‘Ben jij gay of zo?’’ Vraag ik en hij kijkt chagrijnig weg.

‘‘Kom op, je bent toch niet bang voor een beetje horror?’’ Vraag ik, terwijl ik hem een speels zetje geef. ‘‘Nee.’’ Mompelt hij. Jawel dus. ‘‘Oké, we gaan naar die film van jou. Maar wees niet boos als ik op mijn telefoon zit.’’ Zeg ik, terwijl ik naar de kassa loop om kaartjes te kopen en wat popcorn.

‘‘Telefoons zijn verboden in de zaal.’’ Grinnikt hij achter me, wat zorgt voor een ‘does it look like I care?’ look op mijn gezicht. Hij ziet die blik niet op mijn gezicht en loopt langs me heen, langs de kassa. Richting de zaal. Zonder mij? Heeft deze jongeman ooit van manieren gehoord?