Hoofdstuk 19

2.7K 220 52
                                    

       “i will follow you into the dark”    

                 song for this chapter: fun – troye sivan

 

Hoofdstuk 19 - Emily

    [A/N: in dit hoofdstuk word het woord ‘kerstboom’ te vaak gebruikt, i know]  

                    “Zayn?!” Vragen we beide in koor en hij begint te fronsen. “Pardon? Ik ben Zayn niet.” Lacht hij en Louis en ik kijken elkaar verward aan. “W-Wat bedoel je, je bent Zayn. Ik zie het aan je.” Het blijft even stil en de jongen die zegt dat hij Zayn niet is kijkt denkend.

                    “Oh! Ik ben Zayn z’n broer, je zal wel in de war zijn met hem. Ik ben Amid.” Zegt hij en schud onze handen. Iedereen is verbonden in deze stad. Ben benieuwd hoeveel meer bekenden we tegen gaan komen. “Dus, kan ik jullie nog helpen? Of zijn jullie nu niet meer geïnteresseerd?” Vraagt hij, terwijl hij zijn handen in elkaar klemt. “Ja, we zijn op zoek naar een kerstboom.” Antwoordt ik zijn vraag. “Natuurlijk, volg mij.” Zegt Amid en opent de deur van het tuinhuisje – dat er overigens erg gezellig en leuk uitziet.

                    Het is ondertussen gestopt met sneeuwen en er ligt een dun laagje sneeuw overal. De lucht is grauw en Louis is ongelofelijk stil. We volgen Amid door alle kerstbomen. Eerst kleintjes, daarna wat grotere – maar nog steeds heel klein. En bij het midden van het pad staan de huiskamer kerstbomen. We pikken de mooiste uit en nemen die mee terug naar het tuinhuisje. Louis heeft nog steeds geen woord gezegd. Alleen heeft hij geknikt toen ik vroeg of we die kerstboom mee zouden nemen

                    Amid zorgt ervoor de kerstboom mee te nemen is door er een soort gaas omheen te doen. “Zijn jullie broer en zus?” Vraagt Amid, terwijl hij bezig is met de kerstboom. “N-Nee, we zijn buren.” “Oh? Goede buren dus. Moeten jullie dan niet twee kerstbomen?” Vraagt hij en haalt de kerstboom uit de machine. “Nee, ik slaap bij hem tijdelijk.” Antwoordt ik, en neem de kerstboom aan. Een grijns ontstaat op Amid z’n gezicht. “Verliefd koppel dus?” “Nee, het is een lang verhaal, hier is geld, tot ziens.” Ik geef Amid twintig euro en maak dan dat ik wegkom. Louis komt niet eens voor me op in het ongemakkelijke moment zoals dit.

                    De kerstboom is best zwaar en het irriteert me dat Louis niks zegt. “Een beetje hulp zou fijn zijn.” Door mijn woorden kijkt hij ineens naar me. “O-Oh, sorry.” Zegt hij en neemt de kerstboom over. Hij tilt het alsof het een veertje is. Mijn ogen schieten open, maar ik probeer het toch te negeren.

                    Na een tijdje vraag ik of het nog gaat, maar hij zegt gewoon ja. “Heb jij wel versiering voor de kerstboom?” “J-Ja, het is.. Eh.. Ja, ik heb het.” Antwoordt hij enorm ongemakkelijk – waardoor ik frons. “Waarom–” “Ik heb het, oké?!” “Oke.” Zucht ik en steek mijn handen in mijn jas, want het is echt freezing.

* * *

                     Als we thuis komen, loop ik gelijk naar de openhaar en vuur te maken. Ik por wat in het vuur als het eindelijk aan is, en help dan met de kerstboom. Het duurt even voordat ‘ie echt staat, maar als ie staat, merken we pas wat voor prachtige we hebben uitgekozen. “Wat is ‘ie mooi.” Zeg ik met mijn handen in mijn zij. “Ja.” Zegt Louis kortaf en loopt naar de gang. Hij opent een kast en pakt er twee grote, volle dozen uit. “Hier is de versiering.” Zegt hij en zet het voor mijn voeten neer. Hij loopt naar de bank en klikt de televisie aan.

                    “Ga je niet helpen of zo?” Vraag ik, terwijl ik me omdraai naar hem. “Eh, nee. Ik heb geen zin om die dingen aan te raken van– Nee ik doe het gewoon niet.” Ik loop naar de koffietafel en pak de afstandsbediening. Ik klik op de aan/uit knop en de tv springt op zwart. “Wat doe je?!” Schreeuwt Louis en staat gelijk op, en loopt naar me toe – waarvan ik gelijk erg bang wordt.

                    “Van wie is het?” Vraag ik, nog zo stoer mogelijk. “Gaat je opnieuw niks aan.” Sist hij, en komt steeds dichterbij mijn gezicht. “Maar–” “Nee, niks ‘maar’. Het gaat je niks aan.” “Oké, oké, ik versier de boom wel alleen.” Zeg ik, en hij stapt eindelijk van me af.

                     “Shit, we moeten ook nog al die uitnodigingen maken.” Zeg ik, als ik al een kwartier bezig ben. “Ja.” Reageert hij kortaf, en de stemmen van ‘Friends’ is het enige geluid dat hoorbaar is. “Ik ben jou verdomme elke nacht aan het troosten en gerust aan het stellen en je doet helemaal geen ene fuck voor me terug.” Hij kijkt om, en kijkt even stil naar me. “Die scheldwoorden zijn niet nodig, vraag het is wat liever.” Ik kreun geïrriteerd. “Jeez, oké.”  Ik zucht even. “Louis, wil je me asjeblieft helpen met de versiering ophangen, zodat ik de uitnodigingen kan maken.”

                    “Ja.” Grijnst hij en staat op van de bank. “Mijn printer heeft nog net genoeg inkt denk ik.” Mompelt hij en begint de kerstballen op te hangen.

                    Als dank druk ik een kus op zijn wang en loop naar het bureau met de laptop van hem, om te beginnen aan te uitnodigingen. Het duurt niet lang voordat ik ze heb ontworpen en uitgeprint. Ik stop ze allemaal in een envelop en schrijf stuk voor stuk de namen erop. Af en toe kijk hoe Louis geconcentreerd de versiering ophangt. Hij viel bijna van het krukje, maar er is gelukkig geen één kerstbal kapot gevallen.

                    Wanneer alle uitnodigingen af zijn, ben ik ready to go. Ik pak mijn jas en zeg gedag tegen Louis. Het sneeuwt weer buiten en het maakt me zo gelukkig van binnen. Winter is altijd al mijn favoriete seizoen geweest. Ik heb nog twee euro voor de bus, en die ga ik gebruiken om naar Liam te gaan. Ik ga vragen of ik daar kan werken, en of ik dan ook de scooter kan gebruiken.

                    * * *

                    “Ha, Emily.” Glimlacht Liam breed als ik de zaak binnen kom gelopen. “Pizza?” Lacht hij en ik schud grinnikend mijn hoofd. “Nee, ik had een vraagje.” Vertel ik hem en neem plaats op één van de barkrukken. “Zeg het maar.” Zegt hij en gooit de vaatdoek naar de keuken, achteren. “Kan ik hier werken?” Vraag ik voorzichtig. Zijn ogen lichten op. “Ja.” Antwoordt hij en ik begin gelijk te glimlachen. “Maar!” Roept hij met een vinger in de lucht. “Als voorwaarde moet je met mij op een date.” Ik rol mijn ogen lachend. “Serieus?” Zucht ik. “Ja, wil je de baan of niet?” “Oké, oké, ik ga met je op date.”

                    “Nou, Emily, welkom op de zaak.”

[A/N: oh en volg allemaal even @-cuddlinghaz want haar vorige account is verwijderd :( en ze schrijft geweldig en is geweldig en ze verdiend meer volgens, doei ily]

2:59.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu