Ece
Evden herkes gitmişti ama hala polislerin çocuğu götürürken bana baktığı o an gözümün önünden gitmiyordu. Gerçekten ben ne yapmıştım böyle. Ece ne diyorsun sen kendine gel. Yaptıklarında sonuna kadar haklısın. Asla geri adım atmak yok. Şikayetini geri çekmeyeceksin. O nasıl sana böyle davranıyorsa, cezasını da çekecek. Ayrıca o benim evimde ne arıyordu. Kafam çok karışıktı ama kafamı en çok karıştıran noktada evime neden girmiş olmasıydı. Gerçekten ortalıkta bir şeyler dönüyor ama neyse illaki çıkar kokusu. 2 saat böyle bunları düşünerek uyudum.
Telefonumun çalmasıyla irkildim. Ama telefonumu bulamamıştım bir türlü en sonunda o karışıklıkta koltuğun altına kaçtığını anladım. Telefonu çok zorlularla almıştım. Tam ben aldığım da telefon sustu. Kim aradığına baktığım da arayan Emre'ydi. Neden aramıştı acaba eğer önemli birşeyse bir daha arar diyerek telefonu masaya koydum. Iki dakika geçmeden yine aramıştı. Telefonu açıp kulağıma götürdüm.
Ece;Efendim.
Emre;Bana anlatman gereken birşeyler var galiba.
Bu ne öğrenmişti acaba. Kesin evime birinin girdiğini öğrendi ama nerden annem babam bile daha öğrenmemişti. O nerden öğrendi. Tabiki ona anlatmam gereken birşey yok.
Ece;Anlatmam gereken birşey olduğunu düşünmüyorum.
Emre;Emin misin ? Ben sizin eve yakınım hazırlan iki dakikaya ordayım. Bana anlatman gereken şeyler olduğunu düşünüyorum.
Telefonu yüzüme mi kapatmıştı o. Keşke bi izin verseydi de geri çevirseydim teklifini. Ama bu bence teklif değildi. Neyse bari hazırlanayım.
Şu şekilde bi kombin yapıp dışarı çıktığımda karşımdaydı. Arabanın kapısını açtı bende arabaya bindim. Ben binince kapımı kapatıp sürücü koltuğuna geçti. Arabayı sürmeye başladı. Baya gittik ama ondan ses çıkmayınca nereye gittiğimizi sorma gereği duydum.
Ece;Nereye gidiyoruz ?
Emre benim sesimle biraz irkilmişti. Sonuçta o kadar yol boyunca konuşmadık. Ben bi anda konuşunca tabi.
Emre;Bi kafe var benim en sevdiğim mekandır oraya gitmek istemiştim. Senin için problem mi var ?
Ece;Aslında bu kadar uzaklaşmasak iyi olur. Sonuçta akşam oldu sayılır.
Emre;Olsun ben bırakıcam sonuçta seni eve.
Şimdi de hayır demek istemediğim için tamam demek zorunda kaldım.
Ece;Peki.
Ben biraz hayır diyemeyen insanlardanım. Ne geldiyse başıma bu yüzden geldi zaten. Arabanın durmasıyla Emre'ye baktım. O da bana bakıyordu.
Emre;Geldik.
Kafamı cama doğru çevirip etrafa bakmaya başladım. Çok güzel bir yerdi burası. Ilk defa bu kadar güzel bi yere gelmiştim. Emre gelip kapımı açtı. Hemen arabadan inip yürümeye başladık. Içerde oturmaktansa dışarıyı tercih ettik. Oturup ben etrafa bakarken Emre garsonu çağırdı.