The Rumor

Chapter 4

Iniisip ko pa lang ang sinapit ni Chandler kung paano siya namatay para na kong mababaliw. Tumataas ang mga balahibo ko sa tuwing iniisip ko kung paano pumutok ang baril sa ulo niya.

Bakit niya kasi kailangan gawin 'to? Hindi niya ba alam na maraming nagmamahal sa kanya. Seeing all my blockmates struggling in pain because of Chandler's death made me to realize that they love him so much. Except for Marriot, that demonic comedy guy, I don't understand him why he hated Chandler so much.

Half day lang ang pasok namin today dahil sa nangyari kay Chandler. Pinauwi ng maaga ang mga students for private investigation ng school.

Kaya heto ako ngayon, naglalakad pauwe. Iniwan ko kasi ang phone ko sa bahay dahil ayoko muna itong mahawakan dahil sa suicide video na napanood ko kaninang umaga. Bawal naman ako mag-stay sa school dahil may mga pulis. Ayoko rin gumala at baka maligaw pa'ko dahil hindi pa ako sanay sa lugar na ito. So, I decided na umuwe na lang ako kahit sobrang mainit sa daan.

While I'm walking in the subdivision, I saw two familiar faces. It took me seconds to realize that they're my blockmates, Chester and Lacey. They arguing something. Nag-aaway na naman sila. The worst thing is, sa gitna pa ng daan. Mabuti na lang subdivision ito at walang masyadong taong naglalakad ng ganitong oras. Nagtago ako sa lugar na hindi nila ako makikita. Mahirap na. Baka ano pang isipin nila.

I observed them in a far. Kahit hindi ko masyado marinig ang mga sinasabi nila, alam kong tensyonado ang awayan ng dalawa. Sinisigawan ni Chester si Lacey. Grabe ang galit ni Chester, kitang-kita sa mukha niya ang inis at galit.

Kahapon lang parang silang lalanggamin sa sobrang Public Display Affection nila sa room. Pero ngayon, daig pa nila ang aso't pusa na nag-aaway sa gitna ng daan. Nakuha nila ang atensyon ko nang mapansin kong ibang wika na ang binibigkas nila, they're speaking in Hangugeo(korean language). Wow, I was amazed. I never thought na ganoon sila kagaling sa pagsasalita ng korean. But I regret it immediately dahil mas hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila.

Naging mas tensyonado ang away ng dalawa, and then I was shocked when Lacey slapped Chester. Alam kong nasaktan ng sobra si Chester dahil napangiwi ang kanyang panga. Hindi siya gumalaw ng ilang saglit, but when he moved I saw him crying. What he is crying for?

Grabe ang iyak ni Chester. Hindi lang basta iyak. Alam mo ba yung iyak na dalawang luha lang ang lumabas sa mata mo at ramdam mo ang sobrang init na dulot nito? Yun, ganoon ang iyak ni Chester.

I saw Lacey trying to comfort Chester after she slapped him, but Chester hesitates. She is apologizing for what she did, but Chester never listen, instead he pushed Lacey. He literally pushed Lacey causing her to fell hard. At that moment, I want to punch him in the face. Gawain ba ng isang matinong lalake na itulak ang isang babae at hayaan matumba sa gitna ng daan. He's an asshole. Hindi na'ko nakatiis at tumakbo na ako papunta sa kanila.

The face of Chester is unexplainable when he saw me. Gulat na gulat. Agad ko naman tinulungan si Lacey para makatayo.

"Okay ka lang?" I asked her. She smiled at me as an answer.

"Kung nakinig lang sana ako sa kanya dati, sana buhay pa siya hanggang ngayon." When Chester said those words, he throw the bag and things of Lacey on the road. Grabe siya, he treated her like a shit.

"Ano bang problema mo!?" reklamo ko habang tinutulungan si Lacey na pulutin ang mga gamit niya. But he ride his bike and gone so fast. Ang bilis niyang mawala. May mental disorder ata ang lalaking yun. So insensitive.

"Bumalik ka dito!" I yelled. Ganun-ganun lang, iiwanan niya si Lacey mag-isa dito?

"Hayaan mo na siya, mas maganda siguro kung malayo muna kami sa isa't-isa." Lacey said to me.