Μετά το όλο το σιμβαν με το πιάτο δεν ξένα ήρθε μέσα στην αποθήκη.
Έξω ήταν σκότωνα ξανά και εγώ φοβόμουν αρκετά καθώς το σκοτάδι είχε απλωθεί σε όλη την αποθήκη.
Είχα κάτσει πάλι στο βρόμικο στρώμα και ακουμπούσα την πλάτη μου στον τοίχο. Τηληξα τα χέρια μου γύρω από τα γόνατα μου και τα έφερα κοντά στο στήθος μου.
Είχα ένα φριχτό πόνο στην κοιλιά σαν μαχαιριές. Μάλλον ήταν επειδή δεν έφαγα για τόσες ώρες.
Για την ακρίβεια είχα να φάω πάνω από 2 μέρες.
Αποφάσισα να σηκωθώ από εκεί καθώς δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον φριχτό πόνο στην κοιλιά μου.
Προχώρησα προς την πιο σκοτεινή πλευρά της αποθήκης.
Αρχησα να περιεργάζομαι τα πράγματα που υπήρχαν εκεί.
Παλιές κούτες που είχα μουχλιασει από την υπερβολική υγρασία.
Ήταν όλες τους κλειστές με χαρτοταινια.
Υπήρχαν και μαύρες σακούλες σκουπιδιών και αυτές γεμάτες .
Είχαν μαζέψει σκόνη πάνω τους από τον καιρό.
Καθώς περπάτησα στο τέλος της αποθήκης βρήκα μια μικρή βιβλιοθήκη .
Ήταν γεμάτη παλιά σκονησμενα βιβλία.
Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα ένα με πράσινο εξώφυλλο.
Το έβαλα μέσα στις παλάμες μου. Το περιεργάστηκα και το φύσηξα ελάχιστα ώστε να φύγει η πόλη σκόνη.
Μετά πέρασα αργά το χέρι μου πάνω από το φθαρμένο εξώφυλλο και έδιωξα οτι σκόνη υπήρχε πάνω.
Το πήρα και ξανά έκατσα στο στρώμα μου. Το ακούμπησα πάνω στα πόδια μου και αρχησα να διαβάζω.
Μου αρέσει πολυ να διαβάζω άλλωστε είναι το μόνο πράγμα που κάνω όταν έχω λίγο ελεύθερο χρόνο.
Πρώτη μου φορά όμως έβλεπα αυτό το βιβλίο.
Καθώς διάβαζα το βιβλίο σκέψεις τριγύριζαν το κεφάλι μου.
Αναπάντητες ερωτήσεις εκανα την εμφάνιση του στο κεφάλι μου.
Με σκότωνε το γεγονός οτι δεν ήξερα γιατί το έκανε;
Μετά από λίγο άφησα το βιβλίο αγανακτισμένη καθώς οι σκέψεις μου δεν με άφηναν να συγκεντρωθώ.
Έτσι ξάπλωσα στο στρώμα και έβαλα τα χέρια μου κάτω από το κεφάλι μου σαν μαξιλάρι.
YOU ARE READING
Risk
Teen Fiction«Άστον να φύγει!» Του φώναξα όσο πιο δυνατά μου επέτρεπαν οι πλέον ελάχιστες δύναμης μου. «Δεν χρειάζεσαι αυτόν! Εμένα θες. Άσε τον να φύγει ΤΩΡΑ!» Συνέχισα να φωνάζω καθώς χτυπιόμουν πάνω στην καρέκλα στην οποία ήμουν δεμένη. «Μικρή ανήψια πρέπει ν...