Risk

*4*

Είχε σίγουρα περάσει πάνω από 5 ώρες και εγώ πεινούσα και η κοιλιά μου πονούσε σαν να με μαχαίρωναν.

Δεν ξέρω αν θα άντεχα άλλο! Ένιωθα τόσο αδύναμη.

Μάλλον θα ήταν που δεν έχω φάει πάνω από 3 μέρες.

Είχα ξαπλώσει στο στρώμα και προσπάθησα να αγνοήσω τον πόνο στην κοιλιά μου και να κοιμηθώ.

Ξαφνικά άκουσα τις χαρακτηριστικές του αρβύλες να κατέβουν με σταθερό βήμα τα σκαλιά που έτριζαν.

Άρχισα να τρέμω!

Δεν ήξερα γιατί έτρεμα. Ήταν από τον φόβο; από την αγωνία; ή από την αδυναμία;

Δεν πέρασε πολύ και η πόρτα άνοιξε απότομα και άκουσα το βάρη σύρσιμο των αρβυλων του πάνω στο πάτωμα.

Εγώ δεν κουνήθηκα καθόλου καθώς η αδυναμία μου με εμπόδισε.

Μπορούσα να καταλάβω ότι πλησίαζε.

Όταν είχε πια φτάσει αρκετά κοντά μου έσκυψε μπροστά μου και είδα να κρατάει ένα ζευγάρι χειροπέδες.

Καθώς έσκυψε με κοίταξε με ένα ανήσυχο βλέμμα.

Μάλλον θα είχα χλομιασει ή κάτι τέτοιο γιατί χωρίς να προλάβω να αντιδράσω ή να πω κάτι έβαλε το χέρι του πάνω στο κούτελο μου απαλά.

Εγώ έκλεισα τα μάτια μου καθώς το άγγιγμα του μου μετέφερε ενα ηλεκτροσόκ.

Πήρε το χέρι του όταν πρόσεξε ότι κρατούσα την κοιλιά μου.

Το βλέμμα του μεταφέρθηκε κάπου αλλού μέσα στο δωμάτιο για λίγα δευτερόλεπτα και μετά ξανά γυρίσε στα μάτια μου.

Που δεν είμαι καν σίγουρη αν τα είχα ανοιχτά πλέον.

Μπορούσα όμως να διακρίνω το υπέροχο χρώμα των ματιών του.

Ξαφνικά σηκώθηκε και πέταξε τις χειροπέδες μπροστά μου.

Έφυγε βιάστηκα από το δωμάτιο ενώ μπορούσα να ακούσω πως έτρεχε στα σκαλιά.

Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και είχε ξανά γυρίσει.

Ακούμπησε με τα δάκτυλα του το πρόσωπο μου και έβαλε μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.

Εγώ ανατρίχιασα στην επαφή του ζεστού του αγκιγματος με το δικό μου κρύο δέρμα.

Μάλλον τινάχτηκα λιγάκι γιατί τον άκουσα να γελάει σιγανά.

Αυτό είναι, παίζει μαζί μου και τα αισθήματα μου.

Η κοιλιά μου πόνεσε ακόμα περισσότερο και εγώ την έπιασα πιο σφιχτά καθώς έσφιξα τα μάτια μου για να διώξω τον πόνο.