Τα ματια μου δακριζουν,
μα δεν ξερω τον λογο.
Κατι καιει μεσα μου.
Νομιζω ειναι η καρδια μου.
Ενταξει, για να καιει συμενει πως χτυπαει,
κριμα, γιατι προς στιγμην νομιζα πως ειμαι νεκρη.
Τα ματια μου δεν γυαλιζουν,
η φωνη μου δεν ακουγεται.
Οσο για τα συνεσθηματα μου...
Ακαμτος στιλος ειναι,τιποτα παραπανω.
Κ για ποιον λογο να πιστεψω στην ζωη:
Μου την χρωσταει κανενας;
Κ η καρδια μου αρχιζει να καιει ολο κ περισσοτερο.
"Ζω!Ζω!" Φωναζω.
-Για την ακριβια πεθενεις...
Τι; Τι εννοητε;
-Τελος χρονου....
YOU ARE READING
Φωνες απ'αλλον πλανητη
PoetryΤα ποιηματα ειναι λεξεις. Πολλες φορες, δεν καταλαβενουμε τι συμενουν. Αλλες, ο καθενας τα καταλαβενει με τον δικο του τροπο. Θα μπορουσαν τα ποιηματα αυτα -αυτες οι περιεργες λεξεις- να ερχονται απο αλλο πλανητι; Ε λιπον ειναι η ωρα να το ανακαλιψε...
