Φωνες απ'αλλον πλανητη

Πριγκιπισσα του Δαβιδ

Εγω γεμισα το σωμα φιλια,
πριν το γεμισουν εκεινοι με αιμα.

Ειναι λιγο ειρονικο δεν νομιζεις;
Στο ποτισμενο απο υποσχεσεις σωμα σου,
να χαραζει το αιμα το δικο του μονοπατι
κ να ανερει οσα ειπαμε ο ενας στον αλλον,
διχνοντας σου την δικη του διαδρομη,
τον ενδωξο θανατο.

Να τους το πεις. Να τους πεις την κουβεντα εκεινης της νυχτας.
"Σε τρομαζει ο πολεμος;" σε ρωτησα καθως σε κρατουσα στην αγκαλια μου.
"Σε τρομαζει η ζωη;"
"Οχι" τολμισες να πεις
"Με τρομαζει ο θανατος"

Κ τωρα περνω στους δρομους κ σε ψαχνω.
Εσενα, το αρωμα σου,
το ομορφο αστρο του Δαβιδ προχειροραμενο στο παλτο σου.
Ψαχνω ενα ιχνος σου.

Κ σκευτομαι το αδινατο σου σωμα,
τα ροδοκοκκινα χειλη σου,
τα ομορφα ονειρα σου.
Κ τις νυχτες μου λιπεις ολο κ περισσοτερο.

Ρωτω τα αστρα.
"Που ειναι η πριγκιπισσα του Δαβιδ;
Η πριγκιπισσα μου;
Με το ομορφο της αστρο
κ την αγκελικη της φωνη;"
Εκεινα δεν μου απαντανε.

Κ ρωτω,ξαναρωτω.
"Ψαχνω για μια πριγκιπισσα,
μιπως την εχετε δει;
Εχει σημαδια απο τα φιλια μου στον λαιμο της"..
Κ τα αστρα μου απαντανε
" Ειναι εδω,μαζι μας"
Ενταξει. Τωρα μπορω να κοιμηθω ησιχος...
Ηρεμισε, σε λιγο θα'με διπλα σου.