Mafia Empress in 1885

kabanata 2

They said, When you are in the state of living and dead, akikita mo daw ang mga bagay naginagawa mo since the start of your living on earth. Ngunit iba ang nakikita ko. Nasa isang madilim akung lugar. Lakad lang ako ng lakad hindi ko alam kung saan ako patutungo. Ni liwanag wala akong makita. Asan na ba ako? Paano ako napunta sa lugar na ito? Ano ba ang nanyayari? Wala akong matandaan bago ako napunta sa lugar na ito. Kaya hindi ko alam kung papaano ako napadpad dito.

Patuloy lang ako sa paglalakad. Ilang oras na  akong naglalakad dito sa dilim ng kawalan. Hindi ko na alam. Hanggang sa di kalayuan may natanaw akong maliit na liwanag. Kaya tinakbo ko na ito. Sa kadahilanang makikita ko kung saan ba talaga ako ngayon. Palapit na ako ng palapit sa liwanang at sa pagkakataong ito nasilayan ko ang purong puti paligid. Nasilaw ako nito. Pilit ko mang imulat ang aking mata ay di ko magawa parang may kong anong bagay akong naramdaman na tumama sa katawan ko. Masakit. Then the memories i had in my past are running into my mind. Know i remember. I got accident when i was going to Cindy. The next thing was the thriller that collided on my car. Then it went blank again.

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatagos sa bintana.

"The hell, who's stupid creature open that goddamn window." Hindi ko pa din minumulat ang aking mata dahil sa antok pa ako. Ng may marinig akong mga yapak papalapit sa aking higaan.

"Mabuti at gising kana binibini." Bosis ng lalaki ang aking narinig kaya agad akong napadilat.

"Who are you? Why are you in my room?"

Nilibut ko ang aking paningin sa kabuuhan ng silit. Halos mapamura ako sa aking nakita. This is not my room. Where am i? What the fuck im doing here in this place? Tanong ko sa aking sarili. Agad ko namang tiningnan ng matalim na tingin ang lalaking nasa harap ko.

"Who are you? And why i am here? Where am i?" Sunod-sunod kong tanong rito. Ngunit wala akong kahit isang sagot na narinig.

"The fuck, why aren't you answering me you asshole?"

Tila nagulat naman ito sa pagsigaw ko kaya na paatras ito.

"Paumanhin binibini, ngunit hindi ko mawari ang iyong sinasabi. Sa aking palagay ay isang banyangang lenguahe ang iyong sinasabi." Turan nito sa akin.

"Jes!! Are you fucking kidding me." Nanggagalaiti na ako sa inis rito. Ngunit wala ni ano man din akong nakuhang sagot mula rito. Ano ba ang taong to hindi marunung mag-inglis.

Tinitigan kung mabuti ang lalaking kaharap ko ngayon. Makikita sa unang tingin palang rito ay hindi ito purong pilipino dahil mistizo ito. Half-Spanish and half- pilipino yata ito. Matangos ang ilong nito. May mahahabang pilik mata at makakapal na kilay. Mapupula rin ang labi nito. Na parang ang sarap halikan. What!  Halikan ! God where i came on that stupid idea. Okay proceed.... Maputi at may maganda ring pangangatawan. Pwedi ng erampa at maging modelo ng isa sa sikat na magazine for men. Wait!! Barong? The hell! Ano to cost play at nakaganyan siya.. Di kaya'y buwan ng wika ngayon. Hindi pabnaman August ah! Ano bang kabaliwan ang ginagawa nito at nagsuot ito ng barong may borol yata. Huminga ako ng malalim.

" okay, ang sabi ko kung sino ka? at papaano ako napunta sa lugar nato? Ano lugar ito?" Mahinahun kong turan rito.

"Ipagpaumanhin mo ang aking inasal na hindi nakipagpakilala sa iyo. Ako si Miguel dela Vega. At nasa akin kang tahanan rito sa hacienda dela Vega ng Bikol." Magalang niyong sabi.

" Bikol? Paano ako napunta rito?"

"Nakita kitang duguan sa daan ng ako ay pauwi galing Maynila. Ano ba ang nanyari sa iyo? At ang damit mo ay nariyan sa lamisa. Kakaiba ang iyong kasuotan binibini. Subrang ikli nito at kulang sa tila."

Napataas ang aking kilay sa kanyang sinabi. Ininisulto ba ako ng lalaking ito. Porki ganyan ang damit ko ay tingin niya sa akin ay marumi. That was my outfit everytime im in the mafia palace.

Tumayo ako at dinungaw ang bintana. Halos lahat ng mga tao ay maraming ginagawa. At lahat sila ay puro sinaunang kasuotan. May mga guwardiya sibil at may mga babaing nag lilinis at nakasuot rin ng lumang baro't saya. Halos sabunotan ko ang aking sarili at sinampal rin ang aking mukha.

"No, it can't be. I was just dreaming. Yeah! Panaginip lang to. Panaginip lang. Cassandra hell wake up. Please wake up."

" binibini, bakit mo sinasaktan ang iyong sarili." Pag-alala nito sa kin.

"You, what year today? " tanong ko rito. Ngunit tulad kanina nakatingin lang ito at walang imik. Parang gusto ko ng basagin ang gwapong mukha nito.

"God! Anong taon na ngayon?"

"Ika-3 ng Mayo sa taong ika isang libo walo naraan walumpu't lima."

"Im in 1885? How it can be?"

Napaupo ako sa gilid ng kama. At hinilot ang aking noo. Sumakit ang aking ulo sa nalaman. Pa paano ako napunta sa nakaraan?

" Satingin ko'y kailangan mo munang magpahinga binibini. Upang hindi ka mabinat."

Inalalayan niya akong mahigang muli sa kama.

"Ako'y aalis na at may lalakarin pako papuntang lungsod. Kung may kailangan ka ay tawagin mulang si aling Pasing."

Hindi na ako sumagot rito at pinikit ko na lamang ang aking mga mata. Nagbabakasakaling paggising ko uli ay nasa aking panahon na ko. Narinig ko siyang naglakad na paalis. Hanggang sa narinig ko ang pagsirado niya ng pinto. Dinilat ko ang aking mga mata. Iniisip kung papaano ako napunta rito sa nakaraan. Ang pagkakatanda ko lang ay naaksidinte ako. Nabangga ang sasakyan ko sa isang thriller na sasakyan.at wala na akong matandaan bukod doon. Sa kakaisip ko ay di ko na namalayan na nakatulog na pala ako uli.