Van Moslima Tot Hoer

Deel 3

Yasmine pakt de bord en giet alles leeg in de prullenbak. Ik snik zachtjes, ik heb er zoveel moeite in gestoken. Huilend loop ik naar boven, doe mijn pyjama aan en val in slaap.

Yasmine perspectief
Ik word wakker en ga woedoe doen. Iedereen is al wakker en is beneden. Waarom zijn ze zo vroeg wakker op een zondag. Ik ga bidden en loop naar beneden. Het eerste wie ik zie is mijn zus. Ik kijk haar aan met open mond. "Je kwijlt een beetje." Zegt Yasmine. Ik kijk haar zo aan omdat ze een kort strakke jurkje, net over haar kont aan heeft. Schaamt ze zich niet dat ze zo naast mijn vader en broer staat. Ik krijg een klap. "Niet zo kijken" schreeuwt Yasmine. "Stop Yasmine" zegt mijn vader. Woww, eerste keer dst hij het voor mij opneemt. Yasmine kijkt hem raar aan, maar blijkbaar is hij niet uitgesproken. "Ik wil het afmaken" zegt hij. En hij begint me hard te slaan en te schoppen. Nadat hij klaar is zegt hij: "trek iets moois aan, er komen zometeen mensen, hand van Yasmine vragen. Ik knik en loop snikkend naar boven. Ik doe een wit blousje aan met een zwarte rok. Ik doenmijn hoofddoek op. "Wat heb jij aan?!" Schreeuwt mijn vader. "Ga naar boven en trek iets aan als je zus." *dingdong* "laat maar het is al te laat, doe de deur open." Ik doe de deur open en zie een klein Marokkaans vrouwtje met haar man. Ik geef haar man een hand en aan de vrouw 3 gebruikelijke kusjes. Achter haar loopt een meisje van ongeveer mijn leeftijd, ook haar geef ik 3 gebruikelijke kusjes. Daarna komt er een jongen binnen, waarschijnlijk de toekomstige man van Yasmine. Ik geef hem een hand zonder aan te kijken. Achter hem loopt als laatst nog een jongen. Mijn ogen worden groot. Het is de jongen van het park. "Heeyy, jij was toch van het parkje?" Vraagt hij. "Jaa" zeg ik en ik bloos. Ik kijk snel naar de grond en doe de deur dicht. Iedereen zit al in de woonkamer. Ik loop erheen en ga op de bank zitten. De jongen komt naast me zitten. Ik weet nog steeds niet hoe hij heet. "Rania, habiba, kun je thee gaan maken?" Vrasgt mijn moeder aan mij. Pardon? Noemde ze mij nou habiba? "Ja mama" antwoord ik lief en loop naar de keuken. Zingend maak ik thee en pak een pak koekjes, maak het open en zet het in een bord. Ik draai me om en ik schrik. De jongen stond achter mij. Hij kijkt mij lief aan. "Wat kun jij mooi zingen, Rania." Zegt hij. Ik bloos en kijk naar de grond. "H.. hoe heet je, a.. als i..ik vragen ma.. mag? Vraag ik stotterend. "Ahw is mevrouwtje verlegen" zegt hij. "Ik heet Mounir." "Mooie naam" antwoord ik. Ik pak de spullen en zet ze op de tafel in de woonkamer. En ga weer zitten. We kletsen nog een beetje en dan gaan de mensen. Ik geef iedereen een hand en neem afscheid.

Mounir perspectief
Ik word wakker door mijn wekker. Tfoe waarom heb ik op zondag een wekker gezet? Ik ben al wakker, eenmaal wakker kan ik niet meer terug slapen. Dus besluit maar om te gaan douchen. Oh ja, vandaag gaan we naar een meisje genaamd Yasmine, mijn broer Mo gaat haar hand vragen. Ik heb echt geen zin om te gaan. Ik loop naar beneden en ontbijt. Na het ontbijt ga ik langs het park, kijken of dat meisje er nog is. Ze was zo mooi masha'Allah. Ik heb meerdere meisjes gezien, maar nooit een mooie zoals haar. Ik weet nog steeds niet waarom ze huilde. Maar daar kom ik nog wel achter.

Nadat ik terug ben van het parkje gaan we naar Yasmine toe. We kloppen aan en er maakt een meisje open. Ik loop als laatste binnen. Ik zie dat haar ogen groot worden. Ik  zeg tegen haar "heeyy, jij was toch van het parkje? "jaa" antwoord ze. Ze heeft xo een lieve stem. Ik zie dat ze bloost en snel naar de grond kijkt. Ze doet de deur dicht. Iedereen zit al in de woonkamer. Ze gaat zitten en ik ga naast haar zitten. Ik weet nog steeds niet hoe ze heet. Net dat ik haar naam wil vragen, hoor ik haar moeder roepen. "Rania, habiba, kun je thee gaan maken?" Dus ze heet Rania. Ze is prachtig. "Ja mama" antwoord ze. Ze loopt naar de keuken. Ik volg haar maar ze heeft me niet door. Zingend maakt ze thee en pakt ze koekjes. Ze draait zich om en schrikt. Ze is zo schattig. "Wat kun jij mooi zingen, Rania" zeg ik tegen haar. Ze bloost en kijkt naar de grond. Ze vraagt me stotterend hoe ik heet. "Ahw is mevrouwtje verlegen?" Zeg ik "Ik heet Mounir" zeg ik vervolgens. "Mooie naam" antwoord ze snel en loopt weg. We praten nog wat en dan moeten we weer gaan. Ik neem afscheid van Rania.

Heeyyy schatjesss, dit is me 3e deel al vandaag. Wat vinden jullie van het boek tot nu toe? Laat het me weten in de comments of snap me. Love jullieee xxx