Van Moslima Tot Hoer

Deel 7

Ze stopte met zoenen. Het was Yasmine en ze nam op.

"Hallo" zei ik. "Waar ben je?!" Riep Yasmine boos. "Ik ben uhm.." ik wist niets uit te brengen. "Gaat alles wel goed?" Vraagt Mounir toen hij mijn blik opving. "Je bent met een jongen! Ik ga het tegen papa zeggen" riep Yasmine door de telefoon heen. Mijn hart leek even te stoppen. "Nee Yasmine alsjeblieft zeg het niet tegen papa, ik doe alles wat je wilt, zolang je het niet doorverteld." Riep ik huilend. Ik hoorde haar sluw lachen. Ze geniet hier gewoon van! "Geef me een reden waarom ik niks tegen papa moet zeggen" fluistert ze. "Ik zal alles voor je doen alsjeblieft vertel niets door ik smeek het je!" De tranen rolde over mijn wangen terwijl Mounir me niet begrijpend aankeek.

Ik liet me vallen op het bankje en keek huilend voor me uit. "Yasmine" zei ik gebroken. "Wat" riep ze fel. "Doe het alsjeblieft niet..." snikte ik.

"Op een voorwaarde" zegt Yasmine. "Wat?!" "Dat je verteld wie die jongen is."

Ik begon na te denken of het wel slim was om te vertellen met wie ik ben. Ze kon het nog altijd tegen me gebruiken. "En?!" Ik uitte een gil van de schrik. Zonder dat ik het door had rolde er een traan uit mijn ooghoek. Zonder nog wat te zeggen hing ik op en stond op. In welke shit heb ik me nu gewerkt.