İstanbul trafiğine takılmıştım taksiyle.
Ama fark etmiyordum bile..
"Kızım ?
Nereye bırakayım seni?"
Pamuk sesli Taksici seslenerek beni adeta kendime getirmişdi.
O an kendimi Kan ve Ter içinde kalmış gibi hissediyordum.
Evin Yolunu Tarif ettikten Sonra kendi hayal dünyama yeniden dalmısdım.
Cihan'ın yaptıklarını düsünüyordum ve üzülüyordum camdan bakarak, ta ki telefonuma mesaj gelene kadar.
Telefonumu çantamda çıkarıp kaldirmisdim ve Cihan'ın beni 10 kere arayıp 5 tane mesajını görmüşdüm.
*Mesaj*
Cihan: "Ne olur ikinci bir şans ver."
İkinci şans diye bir şey yoktur, verilen kararın ne kadar da doğru olduğunu görmek vardır aslında. Derdi Babam hep bana, ne kadarda haklıydı oysam ki.
Cihan: "Affet beni."
Cihan: "Eve varınca bari haber ver."
Cihan : "Nerdesin?"
Cihan: "Yeni den buluşabilir miyiz?"
İnanamıyordum çoçuk resmen sürünüyordu. Ve beni aşırı halde sinir ediyordu ve üzüyordu.
Eve gitmek istiyordum hemde acilen.
Gelene kadar Radio da calan şarkılar ve türküler beni adeta damara bağlamıştı.
Ya insan radio da bu kadar damar şarkıları türküleri bi araya koyar mı?
Ne olacaktı benim bu halim peki?
Nasıl kendime gelebilecek dim?
Amaaaan sakın Annem beni bu halde görmesin.
Hele Cihan asla.
Eve vardığımda kapının önünde Cihan duruyordu.
Şom agazımı açmıştım işte. Kendi kendime mıdırlanıyordum.
Beni beklediği kesin di.
Bu koça İstanbul trafiğinde bu çoçuk nasıl kapının önüne bitmişti?
Işınlanmış mıydı acaba.?
Onu gördüğüm anda kirpiklerimden akan rimeli silmeye başlamıştım.
Adeta bir Pandaya dönmüş olabilirdim.
Bir süre sonra öyle bir noktaya geliyorsun ki "demek ki insanlar böyle katil oluyor" cümlesi yankılanıyordu kafamın içinde.
Taksi yi gören Cihan umut dolu bize doğru yürüyüp ben daha parayı çıkarmadan taksicinin eline 200 tl tutuşturmuştu.
Ve gözleri gözlerimi arıyordu taksi de.
"Üstü kalsın, Amca"
"Olum, bu çok para, al üstünü" taksici Cihan'a sesleniyordu ama.
Cihan'ın gözleri benim gözlerime çarpmıştı o anda.
Akmış rimelim ve şişmiş gözlerime öyle baka kalmıştı.
Yol boyunca salya sümük ağladığımı anlamamıştır umarım.
Diye dua ediyordum.
Bir yandan da umrumda bile değildi.
Anlamıştır o kesin ya.
Ne kadar sulu göz olduğumu bilemiyordu sanki.
Taksicinin bütün mendillerini bitirmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIŞ BAHÇESİ
Jugendliteratur"Sen benim kalbimin ilk atışısın." Dedi Cihan ve yüzüme gülüyordu. Park da bank da oturuyorduk ve gittikçe bana yaklaşıyordu. Sessizce çocukların nasıl oynadıklarını izliyordum. Cihan da beni izlemeye devam ediyordu. Biraz soluklanıp "Ben sana yasl...
