İKİ FARKLI TEK GERÇEK

TEK HATA

Kız arkadaşımla gittiğimiz yaz tatili yolculuğunda,hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağı bir trafik kazası geçirdik. Hız tutkumun bana verdiği bu cezayı hala ödeyemedim.
Gözümü açtığımda sadece frekansı düşük o ince tız sesi duyuyordum. Klasik hastane odasıydı. Doktorlar,hemşireler hepsi bana bakıyordu. Uyanır uyanmaz hiç bitmeyen suçluluk psikolojisine girdim. Bunu azaltacak veya bunu bende kalıcı hale getirecek tek bir soru vardı.
Cemre yaşıyor mu? İlk uyanışımda beni üzmemek için "O çok iyi,gayet sağlıklı." Demişlerdi ama hastaneden çıkışım verildikten sonra tüm detayı öğrenmiştim.

Evet yaşıyordu. Ama artık beni hatırlamıyordu. Çünkü geçirdiğimiz travmatik trafik kazası, Global hafıza kaybına(amnezi) yol açmış. Kalıcı hafıza kaybı..
Hayatımızda tarif edilemeyen, çözümü olmayan bazı durumlar olur. Benim için bu onlardan biriydi.
Bu psikolojinin verdiği mutsuzluk,üzüntü ve zavallılık hissi artık üstüme yapışmıştı.Kendisinin,annesinin ve babasının telefonları kapalıydı.Sevdiğim,aşık olduğum sevgilim neredeydi? Onu hala neden göremiyordum? Sorularının cevaplarını almak için en yakın arkadaşı Eylül ile buluşmuştum.
Tedavi için yurt dışına götürdüklerini,benimle kesinlikle görüştürmek istemediklerini öğrendim. Bir şekilde Eylüldende öğrenirim diye gittikleri ülkeyide söylememişler. Bu duruma çok sinirlenirken aynı zamanda,beni bu tutkum hakkında daha önce birden çok kez uyardıkları için onlara hak vermek zorundaydım. Tek çocukları vardı ve bu Cemreydi. Onu neredeyse öldürüyordum. Belki bu hafıza kaybı,yenemeyeceği bir hastalık olarak ölene kadar onunla birlikte olacak. Kendimden başka hiç kimseye kızamam.

Şimdi tek bir şey düşünmenizi istiyorum.
Bu olayın kendini, farklı bir hayata sürüklediğini düşünün. Olay, iki hayatta da devam edip nasıl aynı son ile bitebilir?