Akşam yine oldu.Dolaptan kız çığlıkları eksik olmuyor.Korkuyorum.Kimseye söylemek istemiyorum, benim deli olduğumu düşünmelerine gicık oluyorum.Annem bile inanmazken kızdan nasıl kurtulucağım hakkında en ufak bir fikrim bile yok.
Kapıya tam yönelirken 3 alkıslama sesi bu nereden geldi şimdi?Korkuyorum.Odamdan hemen çıkmak isterken dona kalıp sadece boş gözlerle bakıyorum.Kapım kilitli.Aklımı mı kaçırdım ben?Deliriyorum.Sanki sesim kısılmıs bağıramıyor anneme sesimi duyuramıyordum.Bana neler oluyor böyle..
Karsımda o kız meymeletsiz suratıyla bana bakıyor.'Ben senin kardeşinim diyor.'Ne' diyip kalıyorum.Sen nereden çıktın diyesim var sanki.Bana tekrar 'ben senin kardeşinim'diyor.Donuk gözlerle kıza bakarken annemin söylediği şey aklıma geliyor.'Senin bir kız kardeşin vardi Ellie adını bile önceden seçmistik Betty'di adı.o öldüğüne üzülürken yeni sevincimiz sen oldun.'Dediği cümleler hala aklımda. Adı Betty'miş.Kız hala o suratıyla bana bakıyor. Adı aklıma geldi.Ona Betty dedim, asık suratını birden bire bir gülümseme almıstı. demekki bunca ay sadece bana bir kardesimin oldugunu ispatlamakmış..
İspatladıktan sonra bir daha beni rahatsız etmedi...Buna üzüldüm denebilir...
