Ben mutlu iyi ve huzurlu bir ailenin kızıyım aynı zamanda hem mahallem hemde çevrem öyle idi. En iyi arkadaşım Can ve Sinem her zaman yanımda idiler ve buna devam da ediyorlar bazen hayatım o kadar iyi oluyorki bu olamiyacak kadar iyi ama bunu seviyorum kim sevmezki. Sinem ve Can la en iyi tarafımız çok iyi geçinebilmemiz idi aslına bakarsan tuhaf oluyor bazen ama yinede çok iyi tuhaf tarafıda buydu işte çok iyi arkadaşlığımızın hiç bozulacağnı sanmıyordum ama ailem de son zamanlarda çok tuhaflaşmaya başlamıştı evin tek çocuğuydum ama 14. yaş günümden beri beklediğim ilginyoktu belkide büyüdüğüm içindir büyümenin yanında her şeyin masumiyeti azalıyordu nerdeyse hiç bir şeye güvenemiyecek hale geliyordum bazen diyorumki keşke çocuk olsam ama elden ne gelirki ne yapabilirim acaba ? Bana kalırsa Sinem ve Canda benle aynı şeyi paylaşıyorlardır bu arada babamda tedirginleşiyordu sanki her an kötü bir şey olacakmış gibi ama içimden ne olabilirki diyordum bu böyle devam edince babama sordum ve bana şöyle dedi;
-Kızım seni çok sevdiğimi biliyorsun öyle değilmi
-Evet baba , tabi.
-O zaman senden vaz geçmeyeceğimide biliyorsundur.
-Ama ne oluyor...
-Şşş... sadece bana güvenmen yeterli beni anladınmı.
Doğrusu beni de tedirgin etmişti bu laflar ama tek çarem babama güvenmekti bunu can ve sineme dediğimde onlarda mantık verememişti bunu araştırmalımıydım bilmiyorum ama bana kalırsa üstüne pek düşmemeliydim bu hem bana hemde babama zararlı olabilirdi. Okul bitince yaz tatiline gitmeye karar vermiştim bu fikride aklıma zaten babam sokmuştu annem biraz itraz etsede hiç olmiyacak bir şekilde babam annemi ikna etmişti babam sanki benim uzaklaşmamı istiyordu buda kafamı kurcalıyordu ama yinede bir çocuk ne yapabilirdiki bende bunu düşünmeyip tatilime odaklanmaya karar verdim tatil köyü oturduğum şehre uzak değildi yani o kadarda tatilde sayılmazdım. Sadece biraz dinleniyordun diyebilirim ailem ve çevremdende uzaklaşmış olmadım yani birkaç saatlik yolculukla varabilirdim ama yinede uzaktım sonuç olarak ve istediğim zaman konuşamıyordum tatilde zamanım çok iyi geçiyordu yeni arkadaşlar ve heycan ve sonunda tatil bitmişti. dönmüştüm ama yaz tatili bitmemişti sonuçta geçircek çok zamanım var eve döndüğümde babam yoktu anneme sorunca telaşla "iş için gitti" dedi. Babam ise çoktan emekliye ayrılmıştı şimdi araştırmaya ve ciddiye almaya başlamalıydım sinem ve canı aradığımda sinem çoktan taşınmıştı can ve ben baş başa kalmıştık ben ve can çözüm için yol arıyorduk biraz araştırma yaptık ve elde ettiğimz sonuç bir hiçti ama babamın bir şeyler sakladığnı biliyordum.
uyuduktan sonra sabah yine araştırma yaparız diye can la sözleştik ve ertesi gün yine araştırma yaptık ve yine elde var sıfır aynı şey günlerce oldu ama faydası yok son defa araştırma yapıp bırakacaktık kararımız kesindi çünkü artık ümidimi kaybtmeye başlamıştım araştırma yaparken babamın Rize iline geldiğini öğrendik biz ise İstanbulda oturuyorduk bu kadar yolu ne için geldiği ise gizemini koruyor ama bunuda bulacağımızdan emindim ve en sonundada bulduk zaten bizi terketmiş anneme şehir dışındaki bi arkadaşıma gidiyorum diye izin aldım ve Rizeye vardım umarım annem anlamaz can ise beni yine yalnız bırakmadı ve yine babamı aramaya başladık bir ev adresi bulmuştuk gittiğimizde bir zarfta "kızım korkma seni asla terketmem sadece sizi korumak için biraz uzaklaştım emin ol sizin yararınız için hadi şimdi eve dön ve mektuplarımı bekle sevgilerle biricik baban" doğrusu ne yapmalıydım bilmiyorumn ama eve dönmekten başka hiç bir çaremiz yoktu bekledim , bekledim , bekledim , bekledim ve bekledim ama mektup felan gelmedi bu kötü bir durumdu sonuçta babamı özlüyordum yarım bıraktığım işe devam etmeyi düşünürken başka birinin adıyla bir mektup. Annem anlamasın diye herhalde babam yolladı içinde " Kızım korkma herşey yakındır " yazıyordu.
