Living With My Ex Boyfriend

Chapter Twelve

A/N: hi guys Its 1:40 in the morning June 8, 2018. I can't sleep so i decided to write this story. FOLLOW ME and feel free to ask me and i will follow you back dont worry. 😉

Chapter Twelve

Tres' Pov

Iniwan nila kaming dalawa in this four cornered white room at tanging beep lang ng machine ang ingay dito.

Her sobs? Its like a music to my ears. A very sad music that hits my heart very hard.

"Mamamatay ka na? "-she suddenly said after an hour of being silent.

Kahit hindi siya tumingin sakin alam ay tumango ako. Im trying my best not to cry infront of her dahil masyado ng masakit para sa kanya to. I need to be strong dahil pinili ko to.

Her cold voice filled the whole room.

"Masaya ka ba? "-sarcastic niyang sabi.

"Z! "-i called her lowering my voice.

"Masaya ka bang nakikita akong nasasaktan? Masaya ka ba dito ha! Kung hindi mo ako gusto makita. Kung hindi ako hinatid ng step brother mo. Edi sana malamig na bangkay ang aabutan ko. At alam mo ba ang pwedeng maging sunod nun? Sisisihin ko sarili ko sa lahat lahat. Kung bakit di ko yun napansin lahat ng sintomas na nangyayari sayo. Kung bakit napakatanga ko Timothy. Ang tanga tanga ko! At at hindi ko maalis na sisihin ang sarili ko kung bakit di man lang kita maalagaan. At times like this Timothy you should have told me everything. I want to take care of you at your worst. I want to love you more because I really love you and I don't want to lose you like this. Im really sorry. Sorry. "-she said at umiyak na ng umiyak.

Napaluhod siya and i couldn't do anything kahit ang lumapit sa kanya at yakapin siya ay di ko magawa because Im stuck in this damn bed.

"Zion"

"Why so selfish Timothy! "-she said between her sobs.

"Im really sorry. Alam kong mali ako dahil sa hindi ko pagsabi sayo about this shit. Im selfish yes. Kapag alam kong masakit para sayo nagiging selfish ako. I don't want to share pain to you i just want to share happiness with you dahil ayokong nakikita kang ganyan na nasasaktan. And I realized na dahil selfish ako sayo with that thing mas lalo kitang nasasaktan and i regret it. I keep on regretting it pero hindi ko kayang hindi maging selfish ulit dahil natatakot ako. Zi... "-

Hindi ko natapos ang litanya ko dahil agad niya akong hinagisan ng unan sa mukha at ang sumunod nun ay naramdaman ko ang yakap niya.

Nakaharang ng unan sa mga mukha namin.

"Im really sorry"-i said

"Idiot! Jerk! Stupid! I HATE YOU SO MUCH! Pero anong magagawa ko. Wala na bang ibang magagawa? Kailangan mo na lang ba talagang maghintay? We can go abroad and look for someone who can cure you. Baka may pag asa pa. "-she said at umiyak na naman siya.

"I love you"-i said at mas lalo siyang umiyak.

Kahit na mamatay na ang utak ko because of the cancer cells thats polluting my brain. In the very end of its life, my heart still belongs to this girl.
The girl na kahit ilang break ups na ang ginawa namin she still loves me. She stills believe on us and I will always believe in us I will always love her. Until the very end.

----
Year later

Zion's Pov

"Isang shot pa!!! Wohooooo"-sigaw ng pinsan ko.

"Baliw kitang lasing na lasing na yang si Zion eh! "- sabi naman nung isa kong pinsan.

Alam niyo yung feeling na nakalimutan mo na pangalan nila pero alam mo parin na PINSAN mo sila. LIKE DI MO ALAM PANGALAN NILA PERO ALAM MO NA KAKLASE MO SILA SA KUNG ANONG subject GANUN!!!

tumayo na ako na hilong hilo.

"San ka pupunta pinsan? "-tanong niya.

"Sa restroom"-plain kong sagot.

"Samahan na kita? "-tanong niya.

"No thanks I can handle myself well"-i said.

Agad akong naglakad ng pagewang gewang. Bwesit!!! Bat ba ako nandito in the first place eh matagal na akong huminto sa clubbing since alam ko naman kung anong kahihinatnan ko.

Tumingin ako sa paligid.

Teka san nga dito yung restroom?

Ang naalala ko ay..

Napahinto ako sa paglalakad at paglingon lingon nung may humapit sa beywang ko.

"Wait! What the hell are you doing you idiot!! Don't you ever touch me! "-i shouted at him wishing he can hear my voice sa gitna ng napakalakas na music.
"I'll assist you to the restroom so just keep on walking and just shut the hell up woman"-he said and smirk.

Kumunot ang noo ko at magrereklamo na sana nung naramdaman ko ang panghihina ng katawan ko.

Humigpit ang kapit niya sa beywang ko.

"Ihahatid na kita pauwi"-he said and his voice is so calm and parang nagsasabing I can trust him kaya nagpadala ako.

He opened a car's door and let me in.
Then he went in the driver's seat.

I rested my head sa may bintana.

"Hindi ka na sana nagpupunta sa mga ganitong lugar kung hindi mo naman pala kaya"-he said.

"Who are you to tell me that? Kaibigan ba kita? O baka naman boyfriend kita?"-i said.

I saw him smirked and agad na pinaandar ang kotse.

Napatitig ako sa kanya habang patuloy lang siya sa pagmamaneho.

My tears fell down as I saw his face.

"Tres? "-my voice cracked.