Ahlam
16:00
De koude windvlaag die langs me heen raast, geeft me kippenvel. Het is koud buiten. Ik verwarm mijn handen in mijn zakken. Tenminste, dat probeer ik. "Heb je het koud?" Ik knik langzaam. Hij zucht en doet zijn jas uit. Vragend kijk ik hem aan als hij zijn jas over mijn schouders heen legt. "Ben je gek? Je hebt alleen een shirt aan! Ik heb tenminste nog mijn vest aan." Ik geef zijn jas terug. Nonchalant houd hij zijn schouders op. Ondertussen pakt hij een sigaret uit zijn zak die hij aansteekt. "Dan niet." Zo lopen we naast elkaar naar zijn auto.
-
Hij parkeert netjes voor mijn portiek. "Woon jij hier?" Shit, hij mocht helemaal niet weten dat ik in dit afgebroken flatje woon. Beschaamd kijk ik weg. "Bedankt." Zeg ik om van onderwerp te veranderen. Ik pak mijn spullen en doe de deur open. "App me wanneer ik mag beginnen. Nogmaals bedankt." Hij knikt. Ik stap uit en gooi de deur dicht. Fijn, nu weet hij dat ik het geld ook echt nodig heb.
Na veel pogingen de deur te openen, gaat hij eindelijk open. Het roestte sleutelgat is niet meer zo soepel. Het zelfde geld voor de deurklink. "Ben thuis!" Even stop ik met bewegen om te horen of er iemand thuis is. Niemand. Ik drop mijn tas in de gang en loop door naar de woonkamer. Het is er netjes op een opgedronken blikje heineken na. Ik neem plaats op de bank en zoek naar de afstandsbediening die ik voor het laatst op de bank had gezien. Als ik hem heb gevonden en de tv net aan wilde zetten, hoor ik de deurbel. Vloekend loop ik naar de telefoon die verbonden is met de bel. "Pakketje!" Ik klik op het knopje dat de portiek deur opent en wacht op de man. We wonen op de zevende verdieping dus dat kan nog lang duren. Ik heb trouwens helemaal niets bestelt op internet. Het lijkt me sterk dat Naoufal het heeft gedaan. Zal het dan mijn moeder zijn geweest? Als het maar geen nieuwe lading drugs is.
"Wilt u hier tekenen?" Ik neem de pen aan en krabbel wat op het blad. "Bedankt." Ik sluit de deur en neem de grote bruine doos mee naar de bank. Ik zet het op tafel en loop naar de keuken waar ik een mes pak. In een snelle beweging snijd ik door het plakband heen. Nieuwsgierig doe ik de doos open. Het eerste wat ik zie is een kaartje.
Ahlam,
Voor dit werk dat je zult gaan doen heb je een aantal bedoeningen nodig. Al die spullen zitten in deze doos. Voel je vrij om de spullen uit te testen. Neem dit mee als je je gegeven werk uitvoert.
Gladiator
Nog nieuwsgieriger pak ik de dingen uit de doos. Ik schuif de doos weg en maak plaats voor de waren. Het eerste wat ik van de stapel af pak is een zakje. Ik maak het open en vind naar mijn schrik kogels. Ik dacht dat hij een grapje maakte toen hij het over pistolen had. Het zakje sluit ik meteen en leg het weg. Zuchtend pak ik iets anders. Een zwart shirt met 005 op de achterkant. Op het borstzakje staat G.B.S. Verward leg ik die ook weg. Het shirtje is mooi maar waarom? En waar staat G.B.S voor? De vragen wuif ik weg. Ik krijg er toch geen antwoord op. Tenminste, niet nu.
Het volgende dat ik pak is een donker blauw tasje. 9mm staat erop. Dit meen je toch niet? Met bibberatie pak ik de 9mm uit het tasje. Ik sluit mijn ogen en adem een keer hevig in en uit. Nooit had ik gedacht dat ik zoiets in handen zou moeten nemen.
Ineens ging de bel. Mijn instinct nam het over en ik richtte met de, niet eens geladen, pistool op de deur. Geschrokken om mijn eigen reactie en de bel die nog een keer luid, ruim ik alles op. Ik verstop het in mijn kamer en ren dan terug naar de deur. Ik verzamel al mijn moed bij elkaar en trek de deur open. Mijn moeder kijkt me fronsend aan. "Waarom ben je zo bleek?" Ik negeer haar en loop naar de keuken waar ik een glas pak die ik vul met water. Gulzig drink ik het in één keer op. Ik veeg mijn mond af met het uiteinde van mijn mouw.
-
23:15
Doelloos staar ik naar het plafond. Het was stil op het getik van de klok na. Naoufal was er niet. Mama was er niet. Ik was alleen thuis. Al een uur lag ik op mijn bed. Ik was van plan om te gaan leren voor de examens binnenkort, maar daar kwam uiteindelijk niets van. Top, weer een paar uur van mijn leven verspild. Ik kon deze uren gaan werken, had ik tenminste wat nuttigs gedaan.
Tijd is geld, geld is tijd
Grappig hoe ik alleen maar denk aan geld. Een normaal tienermeisje zou zeggen dat ze haar tijd kon besteden aan leren of aan haar nieuwe serie.
Ach, mijn tijd komt wel. Denk ik. Hoop ik.
Mijn gedachtes worden, zoals altijd, verstoort. Deze keer door het geluid van mijn mobiel die aangeeft dat ik een berichtje binnen heb gekregen. Ik pak hem erbij.
Freak 23:38| Morgen, 3 uur. Ik haal je op van school. Neem de gegeven spullen mee.
Gefrustreerd ga ik met mijn handen door mijn haar. Niet weer. En sowieso kan ik al die spullen niet meenemen zonder dat iemand ze ziet. Een extra tasje is te aanschouwelijk. In mijn schooltas past het never nooit niet. Wat dan? Ik besluit hem terug te appen. Het kan gewoonweg niet.
Ik 23:40| Sorry, de spullen kan ik niet meenemen naar school. te gevaarlijk.
Ik klik zonder te twijfelen op send. Zachtjes bijt ik op mijn lip. Ik druk mijn mobiel tegen mijn buik aan.
Moet ik dit wel echt doen? Is er geen andere manier om geld te verdienen?
[A/N]
OMGOSHHHHH PRECIES 1000 WOORDEN!
ik ben officieel in love met dit boek.
Klik op het sterretje voor een verassing! :)
Loveyouuuuu xoxo
