"People who are meant to be together find their way back. They may take a few detours, but they're never lost."
Characters:
MaryDale Entrata as Mary Danielle Enriquez/MM
Edward John Barber as Edmond James Barton/Ed
Nakasalubong ko sa may elevator yung babaeng nagpunta sa opisina ni Edmond. EJ? EJ? Kaya pala pamilyar ang boses niya at ang pagtawag na yun. Siya nga yung babaeng nakausap ko after namin magbreak ni Ed. Tila hindi naging maganda ang pag-uusap nila dahil bakas sa kanya ang pagkainis.
"MM, sino yun?" Tanong ni Kean pagkabalik ko sa aking desk.
"Girlfriend ata." Sagot ko. Kung girlfriend siya, sino yung dalawang babae sa bar?
"Grabe. Iba pala tong ex mo. Ang tinik pala sa mga babae." Komento ni Kean. Di ko din inakala na ganoon si Edmond. Ilang taon naging kami pero di ko pa pala siya lubos na kilala.
"MM?" Lumingon ako para tignan kung sino ang tumawag sa akin at laking gulat ko nang makita ko siya.
"Marion?" Agad niya akong niyakap, nakita ko naman si Kean na tila gulat na gulat.
"Kailan ka pa bumalik? Ang tagal na natin di nagkita ha? Two years na." Sambit ko. Noong kami pa ni Edmond ay laging buntot si Marion sa halos lahat ata ng dates namin, kaya naman naging close kami. Kapag may problema kami ni Edmond ay isa siya sa mga natatakbuhan ko.
"We have a lot of things to talk about I guess. Kakauwi ko lang last week. Ikaw? Kamusta ka dito? Di ka naman pinapahirapan ng best friend ko?" Tanong niya sa akin.
"Hindi naman." Alam kong aware siya sa nangyari sa amin ni Edmond. Ipinakilala ko si Kean sa kanya. Matapos ang maikling usapan ay nagpaalam na din ito dahil may aasikasuhin pa siya para sa kanyang tutuluyan dito sa Maynila. Nabanggit din niyang magtatagal siya dito ng mga ilang buwan bago pumunta sa Singapore para sa kanyang business.
"Single pa ba si Marion girl?" Tanong ni Kean.
"Hoy besh. Tigilan mo yung si Marion. Well, taken na din yun." Totoo naman. Taken na siya at alam kong ikakasal na siya next year. Akalain mo nga naman ang lalaking akala ko noon ay maloko, pilyo, babaero ay siya pang matino pala at stick to one.
"Mukha siyang playboy though." Ani ni Kean at natawa na lang ako.
"Yan din ang akala ko noon pero akalain mo siya pa pala ang loyal." Sambit ko at si Kean naman ngayon at tumawa. Nabuang na ata.
"Girl, may laman yung sinabi mo." Sabi nito habang natatawa pa rin. Ano bang mali sa sinabi ko?
"Bahala ka nga dyan. Tara na nga tulungan mo na lang ako ihatid tong copies ng proposals kila Ms. Mira." Sabi ko sa kanya.
Buong araw naging busy sa opisina dahil sa upcoming projects. Nag overtime na din ako para matapos agad lahat ng kailangang tapusin. Nakatanggap ako ng message from Ken na susunduin daw ako nito.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hindi ko namalayan na lumabas na pala si Edmond sa kanyang opisina at tila nagulat na nandito pa ako.
"Akala ko wala ng tao. Bakit ka pa nandito? I thought isang oras ka lang magovertime?Kanina pang 6pm dapat ang out mo diba?" Tanong nito sa akin.
"Patapos na din ako sir and okay lang naman para matapos na din lahat ng kailangan for the project." Sagot ko sa kanya habang chineck ko ang lahat ng paper.
"Alright. Uhmm...if you want, I can wait for you at pwede kitang ihatid sa inyo." Alok niya na ikinagulat ko ng bahagya.
"Ay wag na po sir. May susundo naman po sa akin." Sagot ko sa kanya. Nakita ko na tila napakunot ito ng noo.
"Si Ken ba?" Biglang nag-iba ang tono nito pati ang kanyang mood. Ano na naman problema niya?
"Kayo na ba?" dagdag na tanong niya. Medyo naiinis ako sa inaasta niya ngayon.
"Sir Ed..."
"Damn Mary. Tayong dalawa lang dito. Drop that sir." Utos nito sa akin. Alam kong inis na siya ngunit mas lalo akong naiinis dahil ganitong ganito noon ang mga pag aaway namin.
"Okay, EDMOND. First of all, professionalism ang pinaiiral ko dito sa trabaho. Wala akong pakialam kung meron man tayong nakaraan. Pangalawa, kung kami man ni Ken, wala ka na din pakialam dun." sagot ko sa kanya. Nabalot ng ilang segundong pananahimik ang paligid namin, walang kumikibo at nakatingin lang siya sa akin.
"Right. I'm sorry...it's just...I'm sorry Mary, I'll go now." Saad nito at agad agad siyang umalis.
Okay, sobrang weird lang ng mga pangyayari.
*end of Mary's POV*
*Edmond's POV*
*What the hell is wrong with you Edmond James? Nagmukha kang tanga! You look stupid in front of her. Tama nga naman siya. It's none of your business if sila man ni Ken. You missed your chance. You let go of her, now face the consequence.*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Before I even think of going home, I got a message from Marion about Kylie. My life is seriously a mess right now. When I got there, I saw Kylie picking a fight with one of the customers.
"Kylie, let's go now." I told her and as soon as she saw me, she throws herself to me as she wrapped her arms around my neck.
"EJ, I knew it. You'll come. You still love me." This girl is really getting on my nerves. Even though I just want to leave her here, I can't. She's still my ex and well, kind of my responsibility. I know that I'm the reason why she's in this kind of state.
"Sige na bro. Ihatid mo na siya." Marion said as he handed Kylie's bag.
"Thanks bro." Marion assisted me in carrying Kylie on my back.
"By the way Ed, nagkausap kami ni Mary kanina and she seems fine." He said and I just nodded in agreement with his statement. Totoo naman. Mukhang okay na siya.
"Well, that's good then." I replied meekly. Diba dapat maging masaya ako because she's fine and happy? Pero bakit di ko magawa? I just can't help to get angry at myself.
