My lovely mate

Hoofdstuk 11

Pov Sara

Ik kijk Jasper verwachtingsvol aan. Hij lijkt te twijfelen.

'Je mag ze zien, maar ik wil graag bij je zijn om je te steunen. Dit gaat heel lastig zijn. Als het niet lukt stoppen we direct. Oké?'

Ik knik en laat mijn hand in de zijne glijden. Hij kijkt even naar onze handen, waarna hij een kleine glimlach op zijn gezicht krijgt.

Ik kijk hem even aan en daarna lopen we naar het ziekenhuis.

'Alpha' zegt een verpleegster en buigt haar hoofd.

Hij knikt kort, waarna hij samen met mij een trap naar beneden volgt.

Hij stopt met lopen, als we voor een deur staan.

'Oké lieverd, we zijn er. Weet je het zeker?' vraagt hij bezorgt.

Ik knik.

'Bedankt.' fluister ik.

'Waarvoor?' fluistert hij terug.

'Dat ik dit mag doen.' fluister ik terug.

Hij kijkt me diep in mijn ogen, waarna hij zijn armen om me heen slaat.

'Klaar?' vraagt hij.

Ik knik snel. Hij opent de deur en stapt naar binnen, waarna ik hetzelfde doe.

Hij sluit de deur achter me en legt een warme hand op mijn onderrug, waardoor ik vele tintelingen voel.

Hij begeleid me naar een tafel waar een deken over ligt. Voor hij die wegneemt kijkt hij me nog een aan.

'Doe maar.' fluister ik waarna hij het deken wegneemt.

De tranen komen in mijn ogen en niet veel later rollen ze over mijn wangen.

'Mam, pap.' fluister ik met een gebroken stem.

Jasper komt naast me staan en sluit me in een omhelzing.

'Mam, pap.' snik ik in Jasper zijn shirt.

Hij trekt me nog dichter naar zich toe en wrijft door mijn haren.

'Ze zouden heel trots op je zijn Sara.' troost hij me.

Door deze zin barst ik nog harder in tranen uit. Lelijke snikken verlaten mijn mond en Jasper zijn shirt wordt sneller nat.

Pov Jasper

Ik wieg haar heen en weer, in de hoop Sara wat te kalmeren. Na een tijdje waarin Sara haar gesnik minder wordt laat ze me los en loopt naar haar ouders.

'Mam, pap ik mis jullie.' fluistert ze.

'Het spijt me zo hard dat ik een grote mond had 2 jaar geleden. Als dit niet was gebeurt leefden jullie misschien nog.'

Ik krijg een kleine glimlach rond mijn mond als ik Sara tegen haar ouders hoor praten.

'Dan hadden jullie ook mijn mate kunnen ontmoeten. Hadden we weer zulke leuke gesprekken kunnen hebben zoals we zo vaak hadden. Ook al waren we een omega, we hadden het zo leuk met elkaar. Ik mis die momenten.' vervolgt ze en tranen beginnen weer over haar wangen te rollen.

Ik ga voorzichtig dichterbij en leg een hand op haar schouder. Ze kijkt op naar me en schenkt me een waterige glimlach.

' Ik zal jullie nooit vergeten, jullie zitten voor altijd in mijn hart.' sluit ze haar gesprek met haar ouders af.

Ze drukt nog een kus op de voorhoofd van haar ouders, waarna ze naar me toekomt en haar hoofd op mijn schouder legt.

'Gaan we terug?' vraagt ze.

Ik knik en neem haar terug mee naar de woonkamer.

Eenmaal in de woonkamer aangekomen laat ik me op de bank zwakken en al snel komt Sara naast le zitten.

Als ze haar hoofd op mijn schouder legt en dicht tegen me aankruipt sla ik mijn arm om haar heen. Ik druk een kus op haar haren en wrijf met mijn hand over haar arm.

'Bedankt Jasper.'

'Waarvoor?' frons ik en kijk haar aan.

'Om zo een goede mate voor me te zijn, me telkens troosten als ik verdrietig ben.' verduidelijkt ze zich.

Ik glimlach.

'Geen probleem liefje.' fluister ik en druk mijn lippen op de hare.