Ev Kokulu Bar (ASKIDA)

3.Bölüm (Kalenin İçi)

"Takip ettirmek mi? Ciddi misin sen?"

Ever'nın flörtüz bir şekilde lafa girme girişimi yine Laxus'un öfkesine maruz kalmıştı. "Ama patron, sen olmayınca çok yalnız kaldım. Ben-"

"Bana bahane üretme, Ever. Beni takip ettirmekte nerden çıktı?!"

Ever sinirle gözlüklerini çıkarmıştı. "Burda sana iyilik yapmaya çalışıyorum ama yine azar yiyen taraf ben oluyorum, öyle olsun patron."

"Şimdi de küsecek misin? Üzerimde kullanmadığın başka bir kozun kaldı mı?"

Ever, utanır gibi masum ama çekici bir kaç tavır sergilerken konuşmaya çalışıyordu. "Şey, bir kaç tane daha var ama onlar çok uygunsuz kaçar, çocukları pisten almak zorunda kalırız."

Laxus bir süre boş boş bakıp olayı kavramaya çalıştı. Jeton geç düşünceyse Ever'ı kolundan tutup arabaya bindirirken göz devirdi ve "İğrenç." dedi.

"Patron."

"Yine ne var? Eğer başka bir bahane ise-"

"Şu bardaki güzel kadın, neydi adı..? Hah! Mira."

"Ne olmuş ona?"

Ever, Laxus'u uzun zamandır tanıyordu ve her bir mimiğinin anlamını biliyordu. Zaten söz konusu olan Laxus'du; en fazla ne kadar mimik kullanıyor olabilirdi ki?

Ve tüm bu 'Araba sürüyorum o yüzden çevrimdışıyım, konuyla fazla ilgilenmiyorum.' tavrını Ever asla yemiyordu.Bu resmen konuyla bir ilgim var ama sana anlatmak istemiyorum tavrıydı. Bu yüzden konunun üstüne gitmeye karar verdi.

"Evden dışarı adım atmaya karar verir vermez neden onu görmeye gittin?" Laxus bu soruyu duyunca telaşa kapılmamak için arabayı daha yavaş sürmeye çalıştı.

"Onu görmeye değil, içki içmeye gittim. Bara o yüzden gidilir, değil mi?"

Ever gözlerine bomboş bir bakış ekleyip poker face yaptıktan sonra Laxus'a döndü. "O zaman neden evinin yakınlarındaki milyonlarca bardan birine gitmiyorsun da uzak mesafedeki köhne bir yere gidiyorsun?"

Soğuk terler döken Laxus sakinleşmeye çalıştı ve "Çünkü köhne. Müşterisi daha az olunca başım ağrımıyor ve ilgi de daha faz-" dedikten sonra sustu çünkü çoktan Ever'nın radarına yakalandığını biliyordu.

"Heeeh. İlgi çok demek. Şimdi anladım."

Laxus "Neyi anladın?!" bağırışıyla sinirlenmeye başladığını gösterince Ever yine işi espiriye vurmak için Laxus'un yanağına dokundu. "Sana bizim vermediğimiz neyi verdi acaba?"

"Huzuru olmasın Ever. Huzuru. Çek şu elini, araba kullanıyorum."

"Huzur demek..." elini çektikten sonra burukça gülümsemişti Ever.

"Senin gibi burnu beladan kurtulmayan bir adamın huzur arıyor olması... Sencede imkansızı istemiyor musun, patron?"

"Evet, imkansızı istiyorum ama önemli olan imkansızımı bulmuş olmam."

Ever daha fazla bir şey demedi ve yola bakan patronunun suratına bir göz attı. En zor anlarında bile bu kadar kafası karışık görmemişti onu.

İmkansım, derken bardaki kızdan bahsettiğinden de emindi Ever. Emindi ama kızı öylece kendi sorunlu hayatlarına çekemezdi, bu haksızlık olurdu. Sonuçta bu işte ölümle iç içeydiler ve geleceği belirsiz bir adamın peşinden hiçbir kadın gitmezdi. Deli değilse tabii.

Lisanna eve gelen ablasının ona tuhaf bir gülümseme yolladığını fark etmişti. "Nasılsın Lisanna?"

Ah, hayır. Bu gülüşü biliyordu. Bu gülüşün altında istediğini almaya hazır bir şeytan bulunuyordu. Lisanna o şeytandan hiçbir zaman kaçamamıştı o yüzden çoktan kendini ablasının ondan isteyeceği şeyi vermeye hazırlamıştı.