Ev Kokulu Bar (ASKIDA)

25. Bölüm (Huzur Kokulu Bar)

Genç adam ağır adımlarla bardan içeri girdiğinde içerisinin boş olmasını beklemiyordu. Mira dahil olmak üzere etrafta kimseyi göremeyince şaşkınlıkla sağa sola bakmaya başladı.

"Kimse yok mu?"

Seslenmesinden sonra bir şeylerin devrilme sesi gelmişti, ardından da güzeller güzeli Mira çıkmıştı ortaya."Üzgünüm, üzgünüm. Bu günlerde fazla sakarım."

Ona gülümseyerek bar taburesini işaret eden kadına uzun uzun baktıktan sonra iç çekip gösterilen yere oturdu Laxus. Gergindi ve rahatlamak istiyordu. Mira'nın yanında bile huzuru bulamayacaksa nerde bulacaktı ki?

Bunu fark etmiş gibi kimsenin olmadığı barda yine barmenlik görevini üstlenerek ona bir içki koymuştu güzel kadın. Laxus önce ona içkiyi koyan ellere baktı sonraysa yavaşça kafasını kaldırdı ve Mira'nın sevimli gülümsemesinin olduğu yüzüne baktı. Yine rahatlamıştı ister istemez. Bu kontrol edebildiği bir şey değildi.

"Geldiğine çok sevindim." Omuz silkmişti genç adam. "Gelmemeyi düşünmemiştim bile." Bu genç kadını rahatlatmıştı, adamın ona karşı çok da katı olmadığını düşündü. Çabalarsa bu sorunu halledebileceklerini düşündü ve gülümsedi.

"Ne konuşmak istiyorsun?" Laxus içkisine bakarken sert bir ses tonuyla sormuştu bu soruyu ve bu tavır Mira'nın yine şüpheye düşmesine neden olduysa da genç kadın güçlü durmaya çalışarak "Doğru düzgün özür dilemek istiyorum." demişti.

Laxus sadece kafasını salladı, hala önüne bakıyordu çünkü biliyordu, bir kere bile Mira'nın gözlerine bakarsa ona kapılacağını çok iyi biliyordu, bu yüzden tavrını koruyor olsa da ona bakmakta zorlanıyordu ya zaten.

"Evet, özrünü defalarca kez duydum, farklı bir şey yok mu?" Kaşlarını çatıp "Bir pislik gibi davranmayı bırakırsan var." demişti genç kadın aynı sert ses tonuyla ve bu tavır Laxus'un doğrudan onun yüzüne bakmasını sağlamıştı.

Bıkkınlıkla "Teşekkürler." dedi Mira. "Yüzüme bakman için benim de sana sert davranmam gerekiyormuş sanırım." Omuz silkti. "Ama en azından artık yüzüme bakıyorsun, ne diyebilirim ki?"

Bilmiyorum der gibi bir tavırla içkisini içerken "Şey..." dedi genç adam kendinden emin olmaya çalışan bir tavırla. "Özrünün içini doldurabilirsin mesela."

"Kaba davranmayı bırakırsan benim de amacım o yönde zaten."

"Kaba davranmaya çalışmıyorum, Mira!" Kendini aşıp genç kadının gözlerine bakmıştı Laxus. "Sadece sana kızgın ve kırgın olmak benim için çok zor!"

Sessizce birbirlerinin gözlerine bakmalarıyla geçen kısa bir süreden sonra yutkunmuştu genç adam. "Bilmiyorum Mira, sanki şimdi sana olan kırgınlığımdan taviz verirsem bir daha asla böyle bir hak elde edemeyecekmişim gibi geliyor. Sana kırılmaya hakkım yokmuş gibi hissetmeye başlayacağım."

Omuz silkti. "Daha sonra sırf bu yüzden bir şeyleri içime atıp dolduğumda seninle boş bir kavga etmek istemiyorum." Tekrar gözlerini genç kadına çevirdi. "O yüzden lütfen ben sakinleşene kadar kaba tavırlarımı mazur gör."

Genç kadın böyle bir açıklama beklemediği için afallamıştı. Durumun Laxus için bu kadar zor olduğunu ve onun da en az onun kadar üzüldüğünü düşünememişti.

Sakin bir tavırla Laxus'un çenesinden tuttu ve yüzünü kaldırarak kendisine bakmasını sağladı. Gülümsedi güzel kadın, samimi sıcak bir gülümsemeydi bu.

"Seni buraya çağırdım çünkü daha fazla senden bir şeyler saklamak istemiyorum." Elini çekerken de derin bir iç çekmişti aynı zamanda. "O yüzden eğer istersen... Telafi olacaksa, sana kendimle ilgili bilmek istediğin her şeyi eksiksiz ve yalansız anlatabilirim."

Bir cevap bekledi, Laxus ise susarak ona bakmaya devam etmişti ama Mira'nın bunun onu durdurmasına izin verecek hali yoktu.

"Artık çok geç olduğunu düşünebilirsin ve bunda haklı da olursun ama ben bir şansı daha hak ettiğimizi düşünüyorum." Elini genç adama uzattı. "Sil baştan tanışalım, ne dersin?"

Laxus ona uzatılan ele bakarken hiçbir ifade belirtisi göstermiyordu, sanki taşlaşmış gibiydi, oysaki içinde bir ton fırtına kopuyordu çok iyi sakladığı.

Mira korkarak elini geri çekmek üzereyken genç adam yavaşça elini kaldırdı ve güzel kadının o yumuşak ellerini sıktı tanışır gibi. Gözlerini emin olmak istediği için uyaran bir şekilde kadına doğrultmuştu. "Hiçbir sır olmadan."

"Hiçbir sır olmadan." Heyecanla tekrarlamıştı onu Mira. "Söz veriyorum, hiçbir sır olmadan." Gülümsedi, kendine gelmiş gibiydi artık, sanki yeniden canlanmış gibi hissediyordu, huzurlu ve güçlü.

Laxus onun da kendine bir içki koyması önerisinde bulununca ortam daha da ısınmıştı, ikisinin de çenesi düşmüştü ve konuşmadan zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı, bu sefer gerçekten aralarında sır yoktu.

Laxus sordukça Mira anlatmıştı ya da Mira sordukça Laxus... Birbirlerinin en karanlık sırlarına, ruhlarına bakmışlardı uzun süren bu sohbet süresince ve kimse gözünü bile kırpmamıştı ya da kaçırmamıştı bunca yaşanmışlık karşısında.

Acılarına birlikte teselli bulmuşlardı, korkularına da cesaret. Eğlenceli anlarının mutluluğunu birlikte daha kuvvetli bir şekilde yaşamışlardı, yargılamadan ve kızmadan.

En son geldikleri nokta oldukça sevimliydi. Mira masanın üstünde bağdaş kurmuşken Laxus kollarını genç kadının bacaklarına dayamış yukarıya, Mira'nın yüzüne doğru bakıyordu. Bir yandan da içmeye devam ediyorlardı sarhoş olmaktan korkarcasına yavaş yavaş yudumlarla.

"Bunu bana bir daha yapma."

Konular bitince oluşan sessizliği bozan cümle Laxus'un bu cümlesi olmıştu. Ses tonunda bir hüzün vardı. "Beni seni tanımadığımı düşündüğüm bir posziyona bir daha sokma." Yutkundu. "Lütfen."

Saçlarıyla oynamaya başlamıştı Mira genç adamın. Pişmanlık dolu bir sesle "Üzgünüm." dedi. "Seni çok korkutmuş olmalıyım, bana bir şey olmasına izin vermeyeceğim, söz veriyorum."

Bir şey demedi genç adam, kafasını koyduğu genç kadının bacaklarında fazlasıyla huzurlu hissediyordu. Sadece gözlerini kapattı ve kadının ona uzattığı elini tuttu.

"Tanıştığım halinden çok farklı değilim, öyle değil mi?" Gülmüştü stresli stesli. "Sadece bulaşılmaması gereken bir yönüm var ve tersim çok pis." Adam gülmemişti. Aksine sakin bir ses tonu vardı. "Seni her halinle seviyorum, Mira. Keşke bunları daha önce anlatasaydın, bir şey değişmezdi."

Omuz silkti güzel kadın "Bunu bilemezdim, öyle değil mi? Kendimce korkularım vardı işte, aptalcaydı belki ama vardı."

Mayışmış yüzünü Mira'nın bacaklarından kaldırıp yüzünü ona çevirmişti tatlı huysuz bir ifadeyle. "Bir daha asla böyle bir şey yapma, asla sır yok."

Adamın bu tatlı haline gülüp "Tamam, yok." dedi genç kadn. "Söz veriyorum." Gülerek adamın yanaklarını iki avucu arasına almıştı ve onun huysuz suratıyla eğleniyordu.

Gülümsemesi onu öpmek istediğini fark edinceyse ciddi bir hal almıştı. Yaklaştı ve sevdiği adama kısa bir öpücük verdi. O öpücük Laxus karşılık verince büyümüştü. Bu duruma saçma salak gülümsediler, neredeyse sabah olmuştu ve ikisi de çok berduş görünüyordu ama bu yine de umurlarında değildi.

Tekrar bir öpücük geldi Mira'dan. Bunun üzerine Laxus yavaşça ayağa kalkmıştı oturduğu yerden Mira'ya daha da yakın olabilmek için. Genç kadın bu fırsatı değerlendirerek kollarını sevdiği adamın boynuna sardı, tekrar onunla olmak yaşadığını hissettiriyordu ve o kesinlikle yaşamak istiyordu.

Mira bacaklarını Laxus'un beline doladı oturduğu yerden kalkmadan, genç adam güzel kadını öperken küçükçe gülümsemişti hallerine. "Seni seviyorum." Fısıltı gibi çıkmıştı sesi öpücüklerin arasında kaybolmaya yüz tutar gibi.

Ama güzel kadın böyle bir şeyin kaybolmasına asla izin vermeyecek gibiydi. Genç adamın boynuna öpücükler bırakırken kulağına doğru "Ben de seni seviyorum." diye fısıldamıştı kıkırdayarak, ikisini de küçük bir kahkaha almıştı bu durumda, sonrasında Mira adamı çok sevdiği gülüşünden öptü, kendisi de gülümsüyordu çünü Laxus'un bahsettiği huzurun ne olduğunu şimdi daha iyi anlamıştı.