KORUYUCU(WATTYS 2018)

2.BÖLÜM

Amandanın koluma dokunmasıyla irkilmiştim.
En az oda benim  kadar şaşkındı bu olanlara.

-"Pekala anlatırmısın? Burda neler oldu böyle niçin böyle birşey yaptın."

Biraz mahcup bir ifadeyle konuştu..

-"Aslında isteyerek yaptığım bir şey değildi..Sadece bir süreden beri böyle şeyler olmaya başladı..yani güçlerim beni bulmaya başladı.."

Ellerinden gözlerini kaldırarak bize baktı..

Amanda araya girerek..

-"Yani senin gücün bombalamak veya herseyi yok etmek mi ? "

Bunu söylerken ki Yüzü komik bir hal  almıştı..gerçekten temiz ruhlu biriydi..

-"Aa! bir nevi öylede denilebilir ama ellerimden anlamadığım bir güç patlaması yaşıyorum  ve  kontrol etmeyi bilmediğim için etrafımda ki herşeye zarar verebiliyorum."

Aklıma sorular geliyordu..
Evet herkesin bir gücü vardı..
bu bir önlemmiydi.ve neye kime karşi bir önlem.
Seçilenler neden bizdik..Ve sembollerimiz bize tam anlamıyla ne zaman sahip olacaklardı..
Galiba tek bilebildiğim bu sorularımın zamanla cevaplanacağıydı..

Dışaradaki hava hafiflemişti..yavaş yavaş güneş ışıklarını gösteriyordu..

-"Pekala cafemin hasarını kim ödeyecek bakalım!!"

Arkami döndüğümde ellerini iki yana açmış  tuhaf giyinimli bir adam duruyordu.

Açıkcası ben de dahil olmak üzere utanmış bir ifadeyle karşımızdaki adama  bakıyorduk.
Tek anlam veremediğim o tam aksine bize gülümseyerek bakmasıydı..

-"Ah! Çocuklar sakinleyin..burada bu tarz şeyler çok yaşanmıştır.."

Elini uzatarak..

-"Ben Sall."

Ilk başta anlam veremesemde bende elimi uzatarak selamlaştım.

-"Nasıl yani siz bizim ne olduğumuzu..yani kim olduğumuzu biliyormusunuz?"

Amanda şaşkındı..
Adam arkasını dönerek yürümeye başladı.

-"Gelin benimle.."

Üçümüz birbirimize bakarak yürümeye başladık.. merdivenlerden aşağıya indiğimizde karanlık bir odaya inmiştik..birbirimizden uzaklaşmayarak adamı takip ediyorduk.

-"Hazırmısınız çocuklar.."

Neyle karşılaşacağımızı bilmeden cılız bir sesle evet diyebildik.
Işıklar açıldığında buranın bir cafeden daha fazlası olduğunu düşündüm..
Etrafımızda bir çok sembol vardı.
Ve her sembolün klavuzu.
Çok güzellerdi..

Eric söze girdi..

-"Peki ama siz..."

Sözü yarım kalmıştı..

-"Evet evlat bende sizden biriyim."

Şaşkınlığım iki kat daha artmıştı.

-"Sembolünüz nedir.."

Amanda heyecanlı bir şekilde sordu..

-"Benim sembolüm yaşam.."

Amanda çok etkilenmişe benziyordu..

-"Yani siz.. insanlara yeni bir yaşam mı veriyorsunuz.."

-"Tam olarak bunu diyebiliriz."

Aklıma takılan bir soru vardı.