"Nereye gidelim?"
"Sahil hoş olur."
"Peki o zaman. Üzerimi değiştireyim geliyorum."
Odama çıkıp üzerime rahat ama biraz şık duracak bir kombin yapıp giyindikten sonra saçımı tarayıp salona -Berkcan'ın yanına- indim. Masanın üzerindeki telefonumu aldığımda Berkcan'da çıkmak için ayaklanmıştı zaten. Konuşmadan kapıya ilerledikten sonra anahtarı kapının üzerinden alıp dışarıdaki saksının içine koydum. Berkcan, kapıyı çekip beni takip ederken düşünüyordum. Neden geldi? Hemde benim için. Yani, sanırım benim içindi.
"Berkcan?"
"Hı?"
"Neden geldin?"
"Ne?"
"Buraya diyorum, neden geldin? Dediğin gibi benim için mi geldin?"
"Beni seven insanlara değer verdiğimi biliyorsun, ama bana çok değer veren insanlar için de her şeyi yapabileceğimi biliyorsun."
"Evet, biliyorum."
"İşte bu yüzden. Hem seni görmek istedim; hem, sen beni gör istedim. Ve evet, senin için geldim."
Böyle şeyler duymak beni normalde de heyecanlandırırken bunları Berkcan'dan duymak kat kat heyecanlandırıyordu. "Teşekkür ederim." "Önemli değil. Ne taraftan gidiyoruz?" Elimle işaret ettim, "Şu taraftan." Berkcan yürümeye başlayınca bende peşinden ilerledim.
"Biraz daha ilerleyip büyük caddeye çıkalım, ordan taksiyle gidelim." "Okey."
***
"Gel şu arka taraftaki şezlonglara oturalım." omuz silkip "Tamam." dedim. İkimizde boş boş telefonlarla oynarken Berkcan'ın fotoğrafını çekip, Instagram storyme attım. Zaten Berkcan hesabımı öğrendiğinde beni takip etmeye başlamıştı o yüzden etiketleme gereği duymadım. Biraz sonra Berkcan görmüş olacak ki, konuşmaya başladı. "Allah'ın yakışıklı kuluyum işte, tipime bak." sesli bir şekilde güldüm bu sefer.
~
"Kızlar!"
"Ne?"
"Efyal'ın storysini görmeniz lazım!"
"Ne var da?"
"Berkcan Güven!"
"Efyal gibi bir Bege fanının storysine O'nu atması gayet normal bence."
"Kızlar! Fotoğraf anlık."
"Ne?"
"Oha!"
"Çüş! Ciddi misin sen?"
"Ya ben daha bir kere gitmişken kız o kadar buluşmaya gitti ve şu an Berkcan'ın yanında. Çıldıracağım vallahi!"
"Kanka, yalnız Efyal senden daha old fan ve senden daha sık takip ediyor."
"Siktir et. Yanlarına gidiyoruz."
~
"Alo?"
"Efendim kanka?"
"Açtığımız dam sayfasını takip eden bir kız var. Adı Efyal, şu an Berkcan'ın yanında ve tekler."
"Neredeler ki? Araştırıp bulmamız lazım. Çabuk!"
~
"Abi!"
"Efendim?"
"Abi, Efyal abla var ya hani karşı evde oturan?"
"Evet, prensesim. Var, nolmuş?"
"Şey o Berkcan Güven'in yanında."
"Ee, bundan bana ne?"
"Abi n'olur yanına gidelim!"
"İnci, bak o Berkcan dediğin kişiyi tanımıyorum bile. Boşver uğraştırma beni, ben Efyal'a söylerim senin için video çektirir."
"Abi hayır ya, ben yanlarına gitmek istiyorum işte!"
"Of tamam, ben Efyal'ı ararım birazdan getir derse götürürüm. Ona göre."
"Seni seviyorum, abiş!"
~
"Anne, ben dışarı çıkıyorum."
"Nereye?"
"İşim var, anne."
"Olmaz!"
"Gelince anlatırım sana. Hadi çıktım ben."
~
"Efyal, burası çok sıcak oldu ya. İçeriye mi geçsek?" İçeriye derken biraz ilerisine oturduğumuz kafeyi kasdettiğini anlamıştım, "Olur." Masaya oturduktan biraz sonra çalmaya başlayan telefonumun ekranına baktım, Mert Arıyor... Telefonu elime almaya üşendiğim için aramayı cavaplayıp, hoparlöre aldım.
"Efendim Mert?"
"Efyal, İnci beni aradı da, az önce. Sen galiba şu Berkcan mı ne onun yanındaymışsın. 'Bende gideceğim!' diye tutturdu. Gelse sorun olur mu?"
Berkcan'a 'olur mu?' dercesine baktım. Gözleriyle onaylayınca Mert'e cevap verdim. "Tamam. Olur yani, getirebilirsin." "Tamamdır. Görüşürüz." "Bekliyoruz." Berkcan'a döndüm; "Ya kusura bakma, inşallah çok sorun olmamıştır(?)." "Yok ya sorun değil."
~
"Bekleyelim burda biraz."
"Tamam."
~
"Burası niye bu kadar kalabalık aq?"
"Ne biliyim ben."
"Gel girelim."
"Oha Berkcan abi!"
~
Bir anda o çocuğun bağımasıyla dışarıdaki herkesin içeriye dalması, yanımıza gelmeleri bir oldu zaten. İlk başta anlamadım tabii ama sonra Efyal'ın attığı storyden olduğunu anladım. Sadece onun duyacağı ses tonuyla konuştum;
"Efyal, senin kafanı sikeyim."
