My Secret Love~Taejin

5

TAE

Beş gün... Koskoca beş gündür görmüyorum onu. Jin hyung beş gündür okula gelmiyor kapılara çıkmıyor ve yalnız kalmak istediğini söylerek hiç birimizle konuşmuyordu. Bu beş gün içerisinde Namjoon hyung iki kere gelmiş ve her şeyin benim yüzümden olduğunu söylerek yumruk atmıştı. Aslında haklıydı hemde olanları bilmediği halde. O son mesajdan sonra bir daha çevrim içi olmamış ve cevap vermemişti. Büyük ihtimalle akıl karışıklığından dolayı gelmiyordu ve Jungkook ile Baekhyun bunun iyi bir şey olduğunu söyleselerde içimdeki duygu geçmiyordu. Sanki bir pençe beni içerden parçalıyordu. Hissediyorum kötü şeyler olacak ve üzüleceğim ama engelleyemiyorum.

Tekrar aynı kapının önüne geldim. Kapıyı Bayan Kim açtığında gözlerindeki endişe bariz biçimde görülüyordu. O da oğlunun neden böyle yaptığını bilmediği için endişeleniyordu. Önünde eğilip baktığım sırada beni içeri davet etmemiş olması dikkatimi çekmişti.

'Bayan Kim Jin hyung içerde mi?'

'Taehyung ah bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama Jin bir daha seni görmek istemediğini söyledi.'

'Sadece beni mi dedi yok canım öyle dememiştir. Herkesi kastetmiştir. Jin hyung bana böyle bir şey demez...'

Dolu gözlerimle ve korkuyla çarpan kalbimle itiraz ettiğim vakit Bayan Kim üzüldüğü belli bir şekilde sözümü kesmişti, söyledikleri ile kalbimi de kestiğini bilmeden.

' Taehyung üzgünüm ama Namjoon içerde. Jin bir süre seninle görüşmek istemediğini söyledi. Üzgünüm ama seni içeri alamam. Neden böyle yaptığını bilmiyorum ama biraz zamana ihtiyacı var gibi. Seni seviyor biliyorsun eninde sonunda eskisi gibi olursunuz'

Bayan Kim in söyledikleri uğultulu bir şekilde kulaklarıma dolarken dolan gözlerim ile arkamı dönmüştüm. Daha fazla dayanamayan yaşlar gözlerimden firar etmişti. Tam bahçe kapısından çıktığımda camına dönüp baktım ve onu gördüm. Oradaydı beni görüyordu bu perişan halimi görüyordu üzüldüğümü görüyordu ama beni yanına çağırıp geçecek demek yerine gözlerini kaçırıyordu. Gözlerinin içine bakmaya devam ederken ona kırgınlığımı anlatmaya çalışıyordum ki önce eller gözüktü belinin yanında. Sonrada ellerin sahibi Namjoon. Arkadan ona sarılıp başını omzuna koyarak bana baktığında kazananın kendisi olduğunu haykırıyordu resmen. Haklıydı kazanmıştı...

Sendeleyerek arkaya dönmüş ve içim kanaya kanaya eve gitmiştim. Kook halimi gördüğünde ne olduğunu sormuştu ama cevap verecek gücü kendimde bulamıyordum. Hiç bir şey söylemeden direk yatağıma gidip yok olmak istercesine top biçimine geldim. Çok boş hissediyordum. Neden diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Beni sevdiğini düşünmesi için demiştim ama bu seçeneğin onu bu kadar korkutacağını tahmin edememiştim. Onun benden bu kadar uzaklaşacağını düşünmemiştim. Gözlerimi boşluğa dikip ne kadar ağladığımı bilmiyorum ama annem ve kook bir çok kez gelmiş ne olduğunu sormuşlardı. Güneşin batışını ve doğuşunu görmüş ama hiç kalkmadığım yatakta hala aynı pozisyonda gözlerimi boşluktan çekmemiştim.

Onu ilk gördüğüm an geldi aklıma okula geldiği gün çekingen bir şekilde etrafına bakıyor ve yolunu bulmaya çalışan bir ceylan gibi ordan oraya gidiyordu. Dönemin ortasında gelmişti bizim okula. O öyle etrafta koştururken okulun başkanı onun yabancı bir sima olduğunu anlayıp yanına gitmişti. Bir süre konuşmuşlar ve Yoona noona ona bir şeyler anlattığın da gülümsemişti. İşte o an o gülümsemeyi gördüğüm an içimde bir şeylerin değiştiğini farketmiştim. Noona nın önünde eğilip gülümseyerek okul binasına girdiğinde kalbimi de kendisi ile birlikte götürmüştü. O muhteşem görüntüsü ve daima gülen yüzü ile çok kısa zamanda okulun gözdesi olmuştu. Herkes onu sever ve sayardı. Öğretmenlerimiz bile Jin dendiğinde şu güzel gülümseyen çocuk mu derdi. Günler geçtikçe onu izlediğimi ve nereye giderse gitsin takip ettiğimi sadece ben değil arkadaşlarım da farketmişti. Jimin ve Jungkook ilk başlarda dalga geçselerde zamanla ne kadar çok sevdiğimi anlamış ve bana destek olmuşlardı. Her ne kadar git konuş deselerde hiç bir zaman cesaret edememiştim. Iki yıl boyunca onu uzaktan izlemiş ve uzaktan sevmiştim.