H'İÇİMSİN

...

Arkamdan birisi sesleniyor:

-"Gizem , gizem" diye.

Bakmamak için diretiyorum biliyorum O; evet evet O , sevdiğim adam çağırıyor beni. Herneyse yanım boş geldi oturdu yanıma.

-"Gizem bak ben gidiyorum bugün son günüm."dedi.

Ben şaka falan sanıp ciddiye almıyorum O'nu. Konuşmuyorum okadar önemsiz buluyordum söylediklerini. Çünkü O'nsuz hayat hiç düşünemiyordum.

-"Nereye gidiyorsun?"dedim.

Memleketinde okuluna devam edecekmiş meğersem. Herneyse servis çarşıya geldi o sıralarda. Servisten ineceği esnada, döndü bana bakarak:

-"Görüşürüz , ama belki."dedi.

O zaman hâlâ şaka sanıyorum ama gözyaşlarımı tutamıyorum. Böyle benden önce servisten indi diye miydi yoksa gerçekten gitme ihtimaline inanmış mıydım bilmiyorum ama göz yaşlarımı tutamıyordum. Serviste en arka koltuğa geçtim oturdum açtım pencereyi , kulaklığım kulağımda "Bana öyle bakma" şarkısını dinliyorum son seste. Servis nereye kırdıysa direksiyonu ben oraya gidiyorum. O kadar geçmişim ki kendimden saatten haberim yok annem arıyor açmıyordum, açamıyordum. Artık en son osman bey servisçimiz servisi durdurdu.

-"Gizem artık in servisten evime gideyim."dedi servisçi Osman Bey. Mesai saati bitmişti.

Bende:

-"Osman ağabey beni en  son gideceğin yerde indir."dedim.

Oda öyle yaptı. Evime,merkeze uzak bir yerde indirdi beni. Yürüdüm,yüzümü felç edecek derece de bir rüzgâr yüzüme vurup , nefesimi kesiyordu. Az toparlandıktan sonra annemi aradım kırtasiye de olduğumu ödev çıkarttığımı söyledim.

oda:

-"Tamam."dedi.

Zaten ne diyecekti ki bilmiyordu paramparça olduğum için eve gelemediğimi. Fazla oyalanmadan eve vardım.
O gün çok ağladım.
Cumartesi-Pazar tatilimiz bitti.

Artık günlerden Pazartesi.

Servisteyim sabah, okula gideceğim. Ama O yok gözümü gezdiriyorum yok. Yüzümdeki endişe ifadesiyle okula gittim. Kanım donmuş sanki , ölü gibiydim. Ozaman anladım ki gerçekten gitmiş.

GELECEK...

Gitti ama gelecek...

Parçalandım , döküldüm...Aynı ortamı paylaştığım , aynı şehrin havalarını soluduğum adam yoktu artık. Varlığını hissedemiyordum.Gelecek diye , okulda ordan çıkacak burdan çıkacak diye gözlerimi gezdiriyordum. Ama O artık yoktu.
Gerçekleri kabul etmemin zamanının geldiğini biliyordum ama O'nun yokluğunu kabul edemezdim. Edemiyordum.