BLACK (Z.M Fanfiction)

4.Bölüm- Welcome To Hell Ella Clark.

4.Bölüm- Welcome To Hell Ella Clark.

Hani bazı anlar olur dünya durur nefes alamazsınız ya benim içinde dünya durdu düşünme yetimi kaybettim.Bir yanımda ailem diğer yanımda hayallerim.Hangisinden vazgeçicektim? Beni doğuran,besleyen annem,benle oyunlar oynayan saçımı okşayıp prensesim diyen babam,çocukken kavga ettikten sonra gelip özür dileyip gönlümü alan kardeşim mi?Yoksa küçükken büyüyünce mimar olacağım mimar olacagım diyip herkesin başının etini yiyen hayallerim mi? Ben çok bişey istemedim ki sadece mimar olup ailemle mutlu bir hayat sürdürmek istedim.Ben bunları haketmedim.Şimdi birinden vazgeçme vakti Ailem benim herşeyim.Gerekiyorsa alsın canımı dokunmasın aileme.

Benden hala cevap bekleyen Zayn'e döndüm ''Tamam ailemi bırak kendimi seçiyorum ama yalvarırım bırak ailemi'' dedim. Zayn'in gözleri parlamıştı yeniden kulağıma eğilip ''Senle çok eğleneceğiz güzelim'' dedi.Ardından takım elbiseli adamların yanına gidip kulağına bişeyler fısıldadı.Daha sonra beni kolumdan tutup ''Yürü''diye emir verdi.Kolumdan çekiştire çekiştire sürüklüyordu .Ama lanet olsun ki gözyaşlarımdan önümü göremiyorum bunun sonucunda yere düştüm o da beni hiç kaldırmaya tenezzül etmeden sürüklemeye devam etti.Diz kapaklarımın kanadığını hissediyorum.Arabaya ulaşınca beni arabanın arka koltuğuna fırlattı.Ardından kendiside arabaya binip gaza bastı.Arabayı son sürat sürerken merak ve korku içerisinde sordum.

''Bana ne yapacaksın?'' O ise sırıtıyordu.Aynadan bana baktı.

''Göreceksin ne yapacağımı ama sana yemin ederim ki acı içinde kıvranacaksın'' deyip yola bakmaya devam etti.

Ne diyeceğimi napacağımı bilemiyordum. Daha önce böyle bir durumla karşılaşmamıştım ki ben.Sadece filmlerde, kitaplarda olur sanardım nerden bilebilirdim ki benimde başıma geleceğini .Canımı yakacağını. Bilemezdim ki nerden nasıl bileyim ben. Benim günahım neydi de böyle bir şekilde hayatımı bitiriyordum . Bildiğim tek bir şey var oda uçurumdayım arkam boşlukta tek bir hatamda düşeceğim. Geri dönüşü yok...

Ben bunları düşünürken birden kapı açıldı ve yine kolumdan sertçe çekerek beni arabanın dışına çıkardı.Etrafıma bakındığmda küçük bir kulübe vardı. Onun dışında başka hiç bir ev yoktu tek bir tane bile yoktu. Kulübenin etrafı ağaçlarla çevriliydi. Kolumdan çekiştirmeye yeniden başlayınca yine düşmemek için bu sefer adımlarımı hızlandırdım.Evin daha doğrusu kulübenin anahtarlarını kapının deliğine takabilmek için elini kolumdan çıktı . İnanamıyorum kolumda beş parmağının beş izide çıkmış artık kolumu nasıl sıktıysa siz düşünün . O da partide içmişti galiba anahtarı kapının deliğine hala takamamıştı . Etrafıma baktığımda aklıma bir fikir geldi eğer hızlı koşup ormanın içine girebilirsem orda beni bulması imkansız olmasa bile çok zor ve bu benim kurtulmam için son çarem başka yolu yok biliyorum beni bu eve tıkarsa bir daha burdan çıkamam . Bende bu yüzden son çaremi kullanıcağım belkide yakalayamaz değil mi yani ? O hala anahtarı takmaya çalışırken son sürat arkama bakmadan koşmaya başladım . Arkamdan sesli küfürler ettiğini duyuyordum sonra o da benim peşimden koşmaya başladı bunu uzaktan gelen adım seslerinden anlamıştım bu nedenle adımlarımı hızlandırdım benim hızlanmamla durdu ve bağırmaya başladı ben o sırada ormana girmiştim . Buz gibi sesini duydum hissizdi soğuk en önemlisi öfkeli . ''Ella beni sinirlendirme eğer şimdi yanıma gelmezsen sonuçlarına katlanırsın.'' demesine daha doğrusu kükreyişine aldırmadan koşmaya devam ettim . Tanrım kurtar beni bunun elinden . O kadar çok koşmuştum ki nefesim kesilmişti . Arkama baktığımda o ortalarda görünmüyordu . Bende fırsattan istifade nefes almak için ellerimi dizime yerleştirdim ve öne doğru eğildim . Tam o esnada saçımda bir el hissettim kafamı kaldırınca O'nu gördüm .