1.Bölüm-This Isn't Over!
ELLA'NIN ANLATIMINDAN
Her zaman ki gibi annemin ''Ella uyan artık'' diye bağırmasıyla yattığım yataktan büyük bir mutlulukla kalktım.Bu mutluluğun sebebi ise bugün üniversiteye başlıyorum yani bugün büyük gün.Yataktan kalkıp gardrobumun başına geçtim.Bugün hava yağmurlu olduğu için dar paça siyah pantolon,gri kısa kollu tişört,siyah botlarımı giydim.Saçımı at kuyruğu yapıp aynada kendime son bir kez bakıp aşağı indim.Aşağı indiğimde muhteşem bir masayla karşılaştım ve bütün aile ordaydı.Klasik bir kahvaltının ardından babamın arabasını alıp üniversiteye geldim.Ama koca üniversitenin otoparkında bir tane bile boş yer olmaz mıydı?? Yaklaşık 10 dakika arayışın ardından bir tane boş yer bulmuştum ama benimle beraber siyah bir arabada oraya park etmeye çalışıyordu.Bu kadar aramamın ardından ona park ettiremezdim değil mi? Arabayı ani bir hareketle boş bulduğum park yerine çektim.Arabadan iner inmez ela gözlerle karşılaştım.Sinirden alev topuna dönen ela gözlerle.Birden üstüme üstüme yürümeye başladı.Aramızda çok az bir mesafe vardı ve birden
''Ne yaptığını sanıyosun sen?'' diye kükremesiyle durduğum yerde titremeye başladım.Ama ben hiçbir zaman hiç kimseye boyun eğmedim eğmeyeceğimde birden gelen cesaretle
''Arabayı park etmeye çalışıyorum görmüyo musun?'' diye cevabı yapıştırdım.O anda elini kaldırdı ama vuramadan elini başka bir çocuk kavradı ve
''Zayn ne yapıyorsun Tanrı aşkına'' diye o da bağırmaya başladı. Adını Zayn olduğunu öğrendiğim ela gözlü çocuk ''Sen karışma Harry'' diye yeniden kükredi.Harry ''Saçmalama Zayn hadi başka bir yer bulalım büyütme bu kadar'' diye söylendi ve Zayn'i arabaya doğru sürükledi.Zayn'in söylediği son cümle ise ''Bu iş burda bitmedi.'' olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BLACK (Z.M Fanfiction)
FanficKarşısına çıktığımda çok şaşırmıştı. Şaşırırdı tabi. Beni böyle görmeyi beklemiyordu. Gerçi ben bile beklemiyordum. Dakikalar sonra dudaklarından "Nasıl" çıkmıştı. O hala inanamaz derece de bana bakarken ona bir adım daha yaklaşıp aramızdaki mesafe...
