Hayır böyle bir şey olamazdı değil mi ama? Ya ben daha bu çocukla konuşmaya bile çekinirken aynı ortamda bulunmak of hayır. Kafamda endişeli bir şekilde bunları düşünürken hocanın içeri girdiğini fark ettim ve toparlanmaya çalıştım. İlk dersimdi ama resmen hiçbir şey dinlemiyordum daha doğrusu dinleyemiyordum. Birden aklıma bir şey geldi ve aniden elimi kaldırdım ve hocanın söz vermesini bekledim. Beni fark ettiği an söz vermesi bir oldu. ;
-‘’Buyrun Bayan Sağlam.’’ Dedi hafif tebessüm ederek.
-‘’ Imm Özgür Bey bu sınıftan başka şan dersi veren başka bir sınıf var mı acaba?’’ dedim salak ve bir o kadar masum bir şekilde. Özgür bey masumluğumu pek kavrayamamış olacakki hafif bir kahkaha atarak beni deli etti.
-‘’ Haha o nasıl bir soru öyle bu bina tamamıyle bir eğitim binası ve burada bir çok şan dersi veren sınıflarımız ve hocalarımız var.’’
-‘’Peki Özgür Bey teşekkür ederim.’’
Demekki sadece bu sınıf değildi yani ders bittiğinde onunla karşışlaşma imkanım vardı. Of hayır bu nasıl olur ben hazır değilim henüz. Diye düşünürken zilin çaldığını duymamıştım bile son anda Özgür Bey’in uyarısıyla zilin çaldığını anlayarak küçük adımlarla sınıftan çıkmaya çalıştım. Kendimi 007 James Bond gibi hissediyordum.Etrafıma iyica bakınarak gidiyordum neyseki çevrede pek insan yoktu o yüzden rahattım. Rahatlayarak başım eğik , yorgun bir şekilde ilerliyordum ki… O da ne? İleride bir kalabalık vardı başka bir sınıfın önünden benim bulunduğum tarafa doğru ilerliyorlardı. Yavaş yavaş yaklaşıyorlardı ve yaklaştıkları zaman yüzlerini daha net görebiliyordum. Allah kahretsin.!!! Bu , bu Bulut.! Kekeleyerek konuştuğumun farkında bile değildim buraya kadar saklanarak gelmişken nasıl böyle bir bedbahtlık olurdu ki. Gayet sakin görünmeye çalıştım karşılaşma zamanı gelmişti demekki. Bana soru sorarsa konuşmamızda ne diyecektim ben nasıl konuşacaktım.
İyice yaklaşmışlardı bende yürüyordum ve onlar durmadan durmayacaktım. Derken yavaş yavaş yürüyerek yanımda geçip gittiler. Gözleri evet , evet göz göze gelmiştik çok anlamsız bakıyordu sanki 40 yıldır tanıyor gibi. Sonra gözlerimi çevirip bende yoluma devam ettim. ‘’Ah aptal Hayal. Ne sandın sen sırf istek gönderdin diye tanıyıp sana selam vereceğini mi. Çok salaksın çok.’’ Dedim kendi kendime ve bir taksi bulup oradan uzaklaştım.
-BULUT-
Çok yorucu bir gündü bugün eve gidip son ses müziği açıp yatağıma uzandım. Çok garip bir şey olmuştu o kız eğitim binasında karşılaştığım o kız sanki yıllar önceden tanıyormuş gibiydim. Daha önce hiç böyle bir şey yaşamamıştım salak gibi sadece baktım öyle istemsizce çok farklı bir şekilde. Neyseki laptopum yanımdaydı açıp çevrimiçi arkadaşlara bakarken o da ne bu o kız değil miydi? Adı Hayal ‘miş. Demek o kız bu kız.
-Merhaba arkadaşlar. :) Buda 4. bölümümüz inşallah beğenirsiniz. :) Keyifli okumalar :) <3
