Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Beren yine pencereyi açık unutmuş olmalı ki oda serinlemişti. Deli kız. Kafamda bulunan o masum temiz düşünceleri bugün kafamdan atmam gerekiyordu yoksa bugünümde bu yüzden mahvolacaktı. Derken laptopumu kucağıma alarak mutfağa geçtim evde henüz kimse uyanmamıştı.
"Ops deli kız saat daha sabahın 8'i." dedim kendi kendime. Bir kahve iyi gelecekti sanırım. Bir yandan kahvemi yudumlarken bilgisayarım bir anda kendi kendine bir sayfa açtı. Bu da neyin nesiydi simdi şaka mıydı bu? Açılan sayfa Bulut'a aitti o Bay ukalaya. Neye uğradığımı şaşırmıştım öncesinde ama sonradan profili gezmeye başladığımda paylaşımları , paylaştığı videoları dikkatimi çekti. Tam onları izlerken o kadar derine dalmışım ki Beren'in kalkıp beni izlemek için kapının eşiğinde durduğunu bile farketmemiştim. Kendime geldiğimde laptopu hemen kapatıp hiç bir şey olmamış gibi salakça bir tebessüm belirterek ;
"Ne işin var senin burada Beren?"
"Haha asıl senin ne işin var Hayal ? Ne izliyordun orada öyle içli içli.?"
"Ben mi? Imm şey ya hani şey vardiya onu şey yapiy.. Aman sana mı hesap vericem hiç birşey."
Tedirginliğim yüzüme vurmuştu sanki öylede bi huyum vardı işte.Daha fazla bunları düşünürsem iyice afallayıp saçmalaya bilirdim. Neyseki Beren'in de eline bir kahve tutuşturup olayın etkisinden kurtulmasını sağladım bu kolay olmadı tabi. Beren'i lafa tutan bendim ama onu şuan dinlemiyordum. Kafamda sorular dolanıyordu acaba konuşsam mı ama ilk mesajı ben atmamalıydım yani bu benim doğama aykırıydı.
Neyseki bu saçma düşüncelerden kurtulup bir an önce kahvaltıyı hazırlamaya başladık. Bugün benim için büyük bir gündü çünkü Beren'le kendimize ev bakıcaktık sonunda ayrı bir eve çıkacaktık. O hissin verdiği heyecanla kahvaltıyı hemen yapıp evden ayrıldık. Beren yanımda birşeyler konuşuyordu ama hiç birini duymuyordum ya da duymazlıktan geliyordum öyle birşeydi.
"Hayal.!! Kime diyorum artık buralara dön."
"Buralardayım zaten Beren sadece birşeyler düşünüyordum hepsi bu."
"O düşüncelerin arasında Bulut'ta var sanırım." diyerek sinsi bir gülümseme belirdi yüzünde. O kadar belli ediyormuydum ki ben çok aptaldım çok. Neyseki vakit geçmeden bi ev bulmuştuk Nişantaşı'nda bir apartman dairesiydi pek sevmezdim öyle kalabalık yerleri bakmaya değmeyeceğini anlayıp tekrar yola koyulduk. Şan dersimi kaçırmamam gerekti yarışma için her şeyi yapmalıydım o yüzden ev arama işini ertelemek zorunda kaldık.
Evden nasıl çıktığımı bilememiştim saçlarımı bile doğru düzgün yapamamıştım çok bakımsız görünüyorlardı. Neyseki koşarak şan dersimin olduğu binaya yöneldim. Bu benim ilk dersim olacaktı hızlı adımlarla dönen kapıya yöneldim. Hızla merdivenleri çıkarak sınıfa doğru ilerledim ama içimde garip bir his vardı o his ah o his çok başka çok. Sınıfa girdim ama pek fazla kişi yoktu boş bulduğum bir sıraya oturdum.
Yer bildirimi yapmayı huy edinmiş biri olarak hemen telefonumu çıkarıp foursquare 'dan chack-in yaptım. Haber kaynağına baktığımda inanılması zor , bir o kadar imkansız , korkunç , tuhaf , değişik bir şekilde onunla aynı yerde bulunduğumu gördüm.Bulut.!!
- Merhaba canlar. :) Umarım beğenirsiniz. :) Artık yavaş yavaş her türlü yorumlarınızı bekliyorum. Hikayeyi okuduktan sonra ya da başlarken sağ köşedeki şarkıyı açarsanız daha iyi olur. Keyifli okumalar. :) <3
