Disguising as My Wife's Teacher (COMPLETED) gxg

Chapter 21: Sana

Skye's POV

*Clash!*

*Plok!*

*Splassshhh!*

Mariin na lang akong napapikit sa nararamdaman ko na namang lagkit at lamig sa aking katawan.

As you can imagine, I was a bully target now.

Almost a week na rin akong pinagdidiskitahan ng mga warfreaks and troublemakers ng school sa utos ng isa nilang boss, ng asawa ko.

Yep, she's the one who orders them to bully me hanggang sa sumuko ako at umalis sa pagtuturo.

But still, here I am, alive and kickin', yun nga lang mukhang basang sisiw.

Labas sa nangyayari dito sa loob ng school si Lolo Augustus.

I don't want him to know about this deeds of her granddaughter dahil naniniwala akong magagawan ko pa ng paraan.

Kung tutuusin may magagawa ako para tigilan nila pero kung ito lang ang tanging paraan para makontento si Cairrel okay lang.

Kung masasatisfy sya sa paghihirap ko okay lang din.

Kung sasaya sya mas lalong okay.

Ang gusto ko lang naman, masigurong nasa ayos naman sya, kahit ako na lang, wag lang sya.

Mabalik, seryoso akong naglakad without minding the gossips everywhere na may kasamang pagkaawa at simpatya pero mayron ding pagtawa mula sa mga estudyante patungo sa comfort room.

Di ko alam kung hanggang kelan magiging ganito ang buhay ko pero mahihintay ko naman siguro ang pagtatapos nito, malay natin isang araw magsawa na sila.

Mapait akong ngumiti sa repleksyon ko sa salamin at nakita ko ang mukha ng isang taong may determinasyong lumaban kahit alam nyang walang kasiguraduhan kung may mararating ba ang kanyang paglaban.

Ilang araw na rin akong sumusubok lumapit kay Cairrel subalit to no avail hindi yun nangyari.

Hindi na rin sya umuuwi sa bahay at ang balita ko madalas sya sa mga bar at laging gabi umuuwi sa inuupahan nyang tirahan.

Araw-araw unti-unti na kong pinapatay sa sakit dahil nawala na ang kaisa-isang motivation ko para magpatuloy sa buhay.

Minsan nga naiisip ko, bakit ba nananatili pa rin ako sa institusyong ito gayong wala na rin namang umaacknowledge ng presensya ko lalo at nagiging laughingstock lang naman ako ng mga bata dito.

Pero kasabay naman nun yung idea na nandito ang buhay ko, ang babaeng mahal ko kaya nabubuhayan ulit ako ng dugong magpatuloy.

Kung hanggang saan, bahala na.

Basta ang alam ko, hindi ako sasaya kung di ko muling makakasama ang aking asawa.

"Ehem! Kamusta ang pagmomoment natin?",tumatawang singit ng boses sa gilid ko at pinakatitigan pa ko hanggang ibaba tas balik ulit sa mukha.

Tiningnan ko lang naman sya ng walang buhay at lumapit sa kanya na nagulat pa sa ginawa ko.

"Congrats, Bettina. Job well done",walang kaemo-emosyon kong saad tas itinuon ang isa kong braso sa gilid nya na nakasandal na ngayon sa pader.

"A-Anong gagawin mo",she stutter pero nagtatapang-tapangan sa harapan ko.

I held her chin so tight and forced her in facing me then I leaned towards her face.

Nanggigigil ako sa galit kung alam nya lang.

She is looking at me wide eyed while she's trying to avoid my fiercing eyes.