Gönlü kırık sevdasının
Sevgisi örselenmiş
Aşkı zindan yemiş
Vurulmuş kelepçeleri giderken
Ne bir ah demiş, ne de vazgeçmiş
Yalnızca bir gülüşe kurban gitmiş
Bir suçu yokmuş esasen
Sadece çok sevmiş
Fakat sevdiği kadar sevilmemiş
İçinde yaşarken aşkını
Her şeyine eyvallah etmiş
Ve yalnızca sevmiş sevmiş sevmiş
Her şeyi o olmuş zamanla
Yağmurdaki damlası agaçtaki yaprağı
Ve karşılıksız kala kala gönüldeki yarası
Ama yasakmış böyle sevmek bilememiş
Ömrünü sevdiğine ziyan etmiş
Ve böylelikle müebbet aşka düşüvermiş
O şimdi kalbin karanlık parmalıkları ardında
Hala çok sevmekte hep onu düşünmekte
Ve birgün bile sevdiğine isyan etmemekte
Şayet düşerse yolunuz
Aşkın karanlık zindanına
Bir adam/kadın var orada
Buram buram kokan yalnızlığı
Ve elle tutulacak o hissiyatı
En derininizde hissedersiniz ondaki aşkı
O zindan ne kadar karanlıksa da
Zindanıda da aydınlatan ışıklar var orada
Bir avuç ümit yetiyor gözleri parlatmaya
Bu zindanın haddinden fazla suçlusu,
Ve kırık kalplerin cok fazla sorumlusu,
Ama kimsenin de yok bunda umursaması.
Bizim yapabileceğimiz tek şey sadece;
Kırık kalplerin sorumluluğunu almamak elimize,
Ve oynamamak kimseyle öyle sevmeyince.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Hoşçakal...
PoetryVelhasıl kelam ne diyorduk? Gel... Bak hiç konuşmam ben normalde, Konu senken nasıl da çözülüyor kelimeler. Bir de sen gelsen ne de güzel susarım. Yazmaya doyamadığım seni, Bakmaya kıyamadığım serseri Senle, sensiz günleri Ben kalbimde yaşarım...
