Ay ışığında seyrederim ben,
Suyun kirpiklerine düşüşünü.
Bir yanılsamadan ibaret belki.
Gerçek olamayacak kadar hayal,
Ama bir o kadar da
Bir yanılsama kadar gerçek...
Akşam Güneşi;
O tutkulu kızıllık;
En çok da senin yüzüne,
Ve benim sesime yakışır.
Yavaş yavaş kaybolur ufukta,
Ve ben anlarım o anda
Her şey: Bir yanılsamadan ibaret...
Hapsetmişim ben kendimi,
Sen olan her hayale.
Vazgeçmem ki istesende!
Vazgeçemem ki istesemde!
Gerçek olamayacak, bilsem de...
Damlalar düşüyor yüzüne,
Ve sen; gülümsüyorsun.
Sadece bana, aitlikle.
Yine eşsizsin,
Her zaman eşsizdin.
Kalbim dokundu kalbine,
Hissetin mi sende?
Benim için atan o ritmi,
Senin için atan bu kalbi...
Yine ayrılıyoruz.
Ve bir yanılsama daha son buluyor.
Biraz hüzünlüyüm sanki,
Biraz da kırılmışım belki.
Şimdiden özledim.
Ama biliyorum, az kaldı;
Bir dahaki yanılsamaya,
Bir daha yanılmamaya...
**!**
Yanılsama Nedir?
Var olduğu sanılan şeyin aslında olmadığını bilmek. Yanılmak değil, hata değil...
Bile bile yanmak, gerceğin ne olduğunu bile bile olmayanı yaratmak...
Bir hayale inanmak, peşinden koşmak...yanılsamak.
Yanmak icin ateşe attım kendimi, ama ya o ateş de yoksa, o ateşi bile ben yarattıysam.. Ya sevmek için yarattıysam seni, yaratılmışın yeniden yaratılmayacağını bilerek.
Benim yarattığım sen bir yanılsamaydın, aşktın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Hoşçakal...
PoésieVelhasıl kelam ne diyorduk? Gel... Bak hiç konuşmam ben normalde, Konu senken nasıl da çözülüyor kelimeler. Bir de sen gelsen ne de güzel susarım. Yazmaya doyamadığım seni, Bakmaya kıyamadığım serseri Senle, sensiz günleri Ben kalbimde yaşarım...
