Sen Hoşçakal...

Gökyüzünün Gözyaşları

Canım yanıyor.
Düşen yapraklar,
Solan çiçekler,
Ağlayan bulutlar,
Küsmüş bir gökyüzü,
Neye veya kime olduğu belirsiz...

Canım yanıyor.
Boynu bükük ağaçlar,
Hüzünlü bakan kuşlar,
Bir başka bugün yollar;
Rotasız, isyankar birazda kırgın...

Canım yanıyor.
Gözlerim doluyor, ağlayamıyorum.
Seni istiyorum bulamıyorum.
Yalnızım, kimsesiz belkide çaresiz.
Bir sen vardın, çareydin derdime,
Sende gittin bir sonbaharda; habersiz, izinsiz...

Gidişine ağlıyor gökyüzü, duymuyorsun.
Yapraklar senin için düşüyor, anlamıyorsun.
Yollar sende kaybolmuş, görmüyorsun.
Gökyüzü sana küsmüş, bilmiyorsun.
Ve benim canım sana yanıyor, hissetmiyorsun.

Yollarım sana çıkardı eskiden,
Çıkmaz sokaklarım sende biterdi,
Yollar bile isyan ediyor gidişine
Hiç iz bırakmadan, terkedişine
Ayaklarımın rotasını kaybedişine.

Çiçekler sende açtı, sensiz soldu.
Boynunu büktü ağaçlar, suçluymuşçasına
Kuşlarda farketti bendeki sensizliği,
Öyle hüzünlü bakıyorlarki yüzüme,
Bir açıklama yapamıyorum gidişine.

Gel artık! Yapraklar düşmesin!
Çiçekler solmasın!
Bulutlar ağlamasın yerime.
Gökyüzü küsmesin belirsizliğe.
Canım yanmasın gel artık!

Ağaçlar suçlu değilki gidişinde.
Kuşlar boşuna üzülmesin,
Yollar şaşmasın yönlerini.
Hep seni bulsun ayaklarım çıkmazlarda
Gel artık! Canım yanıyor hissetmiyor musun?

Uzun süredir yazmıyorum kusura bakmayın 😊 . Bundan sonra aktif olarak şiir ve sözlere devam edeceğim. Kim bilir belkide ortakdır dertlerimiz birileriyle...