Kalbimin kırık aynaları;
Hırçın rüzgara, huysuz yağmura
Ve duygusuz bir geceye gebe...
Çamurlu ve ıslağım,
Üşümüş bir şöminenin başında,
Kalbimde parçalı aynalarımla
Ateşin yok ediş öyküsünü dinliyorum.
Sandım ki ben;
Her yeri seni gösteren
O ayna parçalanınca,
Geriye hiçliğin kalacak
Ve bu,
Yeni bir başlangıç olacak...
Yok etmek için,
Yok olmak gerektiğini
Turuncu alevler fısıldıyor benliğime:
"-Sırrı biz biliriz sadece!
Kulak ver melodimize
Su var ettiği müddetçe
Devam edeceğiz
Biz yok etmeye...
Ve birleştiğimiz takdirde!
Sonsuzluğun sonuna gelince
Yok edip yok olacağız!
Kalbi atan her bedende."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Hoşçakal...
PoetryVelhasıl kelam ne diyorduk? Gel... Bak hiç konuşmam ben normalde, Konu senken nasıl da çözülüyor kelimeler. Bir de sen gelsen ne de güzel susarım. Yazmaya doyamadığım seni, Bakmaya kıyamadığım serseri Senle, sensiz günleri Ben kalbimde yaşarım...
