İhanetin sinsi nefesini hissediyorum,
Yavaş yavaş ilerliyor bedenimde
Ve nüksediyor izini, geçtiği her yere…
Kalbimi çevrelerken bu basınçlı acı ;
Aklıma ulaşmasına izin vermiyorum,inatla!
"Yapmamıştır!"
"O değildir!"
"Bana bunu yapamaz!"
Gözlerime uğruyor sakinlikle nefesi,
Dolduklarıyla kalıyorlar onlarda sadece…
Ağlamam ben böylelerine,
En fazla gözlerimi doldurur gidişleri.
Geriye gerilmiş iki boncuk bırakır ,
Ağlayamayanların iyi bildikleri...
Kabulleniyorum galiba…
Taşlar yerine oturunca,
Puzzle'nin kayıp parçaları tamamlanınca,
Sonunda artık aklım ihanetin esiri…
Kabullenince yok oluyor kalbimdeki basınç…
Benim de bu kadarcık işte hüzünlerim.
Birini çıkarınca ruhumdan böyle oluyor
Onlar bana ihanet ediyorlar
Ve ben sessizce uğlurluyorum kalbimden
Kendileri bile çok geç fark ediyorlar
Ne zamanki sevgimi hissedemediler
Ne vakit ki gözlerimde ruhumu göremediler…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Hoşçakal...
PoesíaVelhasıl kelam ne diyorduk? Gel... Bak hiç konuşmam ben normalde, Konu senken nasıl da çözülüyor kelimeler. Bir de sen gelsen ne de güzel susarım. Yazmaya doyamadığım seni, Bakmaya kıyamadığım serseri Senle, sensiz günleri Ben kalbimde yaşarım...
