Finding You

Hoofdstuk 1

Pov Feline

Met heel veel moeite druk ik de wekker uit en sta ik op. Het is nog niet eens vijf uur in de ochtend, maar het vliegtuig vertrekt al vroeg. Geen idee waarom wij nou weer zo vroeg moeten gaan, ik ben immers niet de gene die geboekt heeft. Ik loop naar de kast waar ik een zomers rokje met en topje pak en loop er mee naar de badkamer waar ik me kleren aan doe, terwijl mijn pyjama op de grond ligt. Een groot nadeel is nu nog dat mijn echt veel te zware koffer nog boven staat en dat ik die zo in mijn eentje naar beneden mag slepen. Een zucht verlaat mijn mond als ik met mijn pyjama in mijn handen naar mijn slaapkamer loop en mijn koffer daar op de grond zie staan. Ik pak hem bij het handvat en sleep hem richting de trap. Ik heb alleen nog niks gehoord in huis, zou dan nog niemand wakker zijn?

Met heel veel moeite staat mijn koffer eindelijk in de gang. Ik loop naar de keuken waar ik gelukkig mijn vader al zie staan. Dan ben ik niet als enige al wakker. 'Goeiemorgen' zeg ik en pak een bordje uit de kast. 'Goeiemorgen' zegt hij terug en gaat verder met waar hij mee bezig was. 'Mijn koffer staat al in de gang' zeg ik terwijl ik een dikke laag chocopasta op mijn brood smeer.

Als we dan eindelijk op het vliegveld zijn duurt het blijkbaar nog twee uur voordat we überhaupt kunnen gaan vliegen. En guess what, ik hou helemaal niet van zo lang wachten. En al helemaal niet met zo'n zus die helemaal gespannen naast je zit met haar One Direction tijdschriften. Ik ga op een bankje zitten ergens midden op het vliegveld en kijk naar wat er allemaal langs komt. Ik zie vooral oudere mensen, het is dan ook niet echt een periode om op vakantie te gaan. Mijn ouders hebben op een of andere manier vrij kunnen regelen voor mij en Emma. Het was absoluut nodig dat wij mee zouden gaan naar Oma. Aangezien het zeker twee uur vliegen is en we haar niet vaak zien. En mijn moeder maakte zich vooral zorgen om haar, aangezien ze nog zelfstandig woont maar ze toch al wel ouder wordt. Er kan altijd van alles mis gaan, zegt mijn moeder dan altijd.

-

Mijn koffer staat buiten op een parkeerplaats dicht bij het vliegveld. Mijn ouders zijn een auto aan het huren, anders komen we vanaf het vliegveld niet bij oma. Ik pak mijn leesboek uit mijn tas en ga op mijn koffer zitten en begin te lezen. 'Ga je nou ook nog leren Feline' zegt mijn zus terwijl ze mij aankijkt als of ik gek ben. 'Nee Em dit heet een boek lezen, zou jij ook is moeten doen'
'Ik lees ook hoor' zegt ze, ik kijk naast mij waar ik een tijdschrift zie liggen en hou het omhoog. 'Dit is geen lezen hoor Emma' zeg ik terwijl ze het tijdschrift uit mijn handen rukt. 'Ik ga een auto huren en dan kan ik overal heen rijden en dan kan ik eindelijk Louis ontmoeten' zegt zet terwijl ze het tijdschrift nog dichter tegen haar lichaam aan drukt en begint te springen. 'No you can't' zeg ik en grinnik. 'O ja echt wel, rijbewijs' zegt ze terwijl ze met haar rijbewijs voor mijn gezicht zwaait. 'Nee hoor, bordje' zeg ik en wijs naar het bordje dat achter haar hangt. Er staat op dan je minstens 25 moet zijn om een auto te huren. Emma klinkt even gefrustreerd. 'Nou kan ik helemaal nergens heen' zucht ze. Op dat moment komen mijn ouders er weer aangelopen. Mijn moeder heeft autosleutels in haar hand wat betekend dat ze dus een auto hebben en we eindelijk naar oma kunnen. 'Waar wou je dan heen, Emma?' Vraagt mijn moeder die verbaasd naar een gefrustreerde Emma kijkt. 'Feline meenemen en langs allerlei leuke plekken gaan hier in Londen' zegt ze met een nep glimlach terwijl ze een arm om mij heen slaat. Ik zucht en laat het maar over me heen komen. 'Oma heeft vast wel een auto die je mag lenen' zegt mijn vader en loopt dan weg. Emma maakt haar vreugdes dansje en loopt dan vrolijk achter mijn ouders aan richting de auto.

-

'Oma!' Roep ik als mijn moeder eindelijk de auto stil heeft staan en ik de auto uit ren. Mijn oma staat al buiten, ik wil niet zeggen dat ze op ons aan het wachten was want ze is druk in de tuin. Maar mijn geschreeuw merkte ze op en komt mijn kant op lopen. 'Emma, Feline' zegt ze blij als ze ons ziet. Ik geef haar een knuffel en loop terug naar de auto om daar mijn koffer te pakken om die weer naar binnen te slepen.

--------------------------------------------

Hier is dan het eerste hoofdstuk. Geschreven terwijl ik geniet van de zon, het lekkere warme weer en natuurlijk af en toe een ijsje :)

Lees ook mijn andere verhalen 'the one who stole my heart' en 'don't let me go'

Vote/comment/follow?