Finding You

Hoofdstuk 3

Pov Feline

Daar staan we dan, buiten bij de plek waar One Direction straks zal zijn volgens Emma. Hoe ze dat toch allemaal weet, vraag ik me echt af. We wonen ik weet niet hoe ver van Londen af maar toch weet zij ze over al te vinden, gewoon om gek van te worden. 'Weet je trouwens dat je hier niet mag parkeren?' Vraag ik terwijl ik naar de bordjes wijs die naast de auto staan. 'Als er iemand in de auto blijft zitten is het wachten niet parkeren' antwoord ze en wijst naar mij dat ik achter het stuur moet gaan zitten en ze loopt zelf snel de auto uit en rent naar binnen. Of dat probeert ze in ieder geval, denk ik.

Na een kwartier wachten ben ik het zat, het duurt me te lang en ik ben echt niet van plan om nog 2 uur in de auto te gaan zitten en wachten op Emma die misschien Louis ontmoet. Wat haar waarschijnlijk toch niet gaat lukken. Ik open de auto deur en loop richting een straatje, het is er donker en er is gelukkig niemand. Ik loop hier dus even lekker rustig, mijn blik is gevestigd op de grond en ik let niet op wat er om mij heen gebeurd. Dan knalt er iemand tegen mij aan, ik voel even de pijn en beland dan op de grond met mijn hoofd. 'Jezus, kun je niet uitkijken?!' Is mijn eerste reactie terwijl ik over mijn hoofd wrijf omdat het daar pijn doet. 'Sorry, gaat het wel?' Zegt een zachte, lieve en rustige stem. Ik kijk op en zie de meest mooie ogen die ik ooit gezien heb. Hij helpt mij omhoog en ik sta nu tegen over hem. 'Wacht ben jij niet Louis, Louis Tomlinson?" Vraag ik als ik hem is goed bekijk. 'Ssst' zegt hij waarna hij zijn hand op mijn mond plaatst. 'Ik geef je twee kaartjes voor het concert als je nu niet gaat gillen en mijn naam gaat schreeuwen' zegt hij er nog snel achteraan. 'Ik hoef helemaal geen kaartjes voor dat domme concert van jou' antwoordt ik, het flapte er zomaar uit. Het was helemaal niet mijn bedoeling maar wat moet ik er dan mee, ik wil helemaal niet naar het concert, en de manier waarop het is echt niet zo dat als ik zijn naam ga schreeuwen er ineens duizenden fans hier om ons heen staan.

'Heb je nergens pijn?' Vraagt hij terwijl hij mij bezorgd aan kijkt. Ik haal mijn schouders op, het doet wel zeer maar wat moet ik dan, in huilen uitbarsten? Ik schud maar mijn hoofd en kijk hem aan. 'Ik breng je wel naar huis, maar we moeten nu hier weg voordat ze mij ontdekken' zeg hij en voordat ik wat kan antwoorden neemt hij mij mee. Het liefste wil ik nu zeggen dat hij mij niet hoeft te brengen, maar mijn zus red het vast nog wel. 'Louis je hoeft me niet mee te sleuren hoor ik kan nog steeds zelf lopen' zeg ik als hij sneller begint te lopen en mijn arm nog steeds vast heeft. Ik zie hem schrikken en direct laat hij mijn arm los. Ik volg hem naar zijn auto en hij houdt de deur voor mij open, normaal zou je denken dat is super lief als een jongen dit voor je doet, maar het boeit mij op dit moment even niks. Misschien ben ik best gemeen voor hem, nu op dit moment.

Ik stap in de auto en Louis doet de deur dicht en loopt naar de andere kant en stapt achter het stuur.

Na een tijdje in de auto te hebben gezeten pakt Louis zijn telefoon erbij, iets wat natuurlijk niet heel erg handig is om te doen als je aan het rijden bent. Ik kijk hem aan en wacht tot hij iets gaat zeggen of misschien zijn telefoon weg legt. Ik zie hem zijn telefoon vergrendelen en hij stopt hem weer in zijn zak. 'Is het goed dat we even ergens stoppen voordat ik je thuis afzet?' Vraagt hij terwijl hij mij aankijkt. Ik haal mijn schouders op, gewoon omdat ik niet weet wat ik zeggen moet. Ik heb volgens mij ook niet veel te zeggen want hij is de gene die rijdt, en dus bepaald waar we heen gaan. Ik moet maar afwachten, hoe ik thuis kom en waar we nu heen gaan.

----------------------------------------------

Hier is dan weer een hoofdstuk, hoop dat jullie het leuk vinden en ik zal m'n best doen weer zo snel mogelijk te updaten :) het is misschien wel een beetje kort ik beloof dat het volgende hoofdstuk langer wordt :) 

lees ook mijn andere verhalen :) zoals Don't let me go en the one who stole my heart. Ik ben superblij met de vele reads die ik daar op heb, Don't let me go heeft al bijna 19K reads!!! AAHHHH!!