Finding You

Hoofdstuk 9

Pov Niall

'Hoe voel je je?' Vraag ik aan Louise als ze net wakker is geworden. 'Wel wat beter' antwoord ze terwijl ze dicht tegen mij aan kruipt. Ze voelt niet echt warm aan, ze zal dan ook nog wel niet echt beter zijn. Ik druk een kus op haar voorhoofd en hou haar stevig vast. Er is nu ook nog geen reden om uit bed te gaan, dus we kunnen nog lekker blijven liggen. 'Ni..' hoor ik dan. 'Ja prinses?' Zeg ik terwijl ik haar aan kijk en af wacht wat ze wil zeggen. 'Bedankt dat je gisteravond bij mij was' zegt ze dan. Ik glimlach en druk een kus op haar voorhoofd. 'Altijd' zeg ik. Ze is absoluut het liefste en leukste meisje dat ik ken en gelukkig is ze mijn meisje! 'Wou je anders wat eten?' Vraag ik. Omdat ik zelf wel zin heb in wat eten alleen weet ik niet of zij nog te ziek om überhaupt iets te eten. Ze knikt en ik loop de deur uit naar beneden. Op naar de keuken om daar flink wat eten op te halen, vooral veel voor mijzelf omdat ik niet denk dat Louise heel veel zin heeft in eten. Ik denk na wat ik voor haar mee kan nemen. Uiteindelijk besluit ik een schaaltje met yoghurt mee te nemen en een beschuitje met een plakje kaas en een kopje thee. Zelf heb ik iets van 6 broodjes en ook een kopje thee, gewoon omdat cola in de ochtend een beetje raar is. Heel voorzichtig loop ik de trap op waarna ik met moeite de deur van de slaapkamer open krijg waardoor het bijna mis gaat. Louise ligt nog steeds in bed, ze heeft een boek vast waarin ze wat aan he lezen is. 'Ontbijt, prinses' zeg ik terwijl ik naar het bed loop en daar het dienblad op plaats. 'Dankje' zegt ze waarna ze kort glimlacht en het schaaltje met yoghurt van het dienblad pakt en begint te eten. 'Ik had nu toch echt zin in wat eten' zegt ze terwijl daarna verder gaat met het op eten van haar yoghurt. 'Weet jij wat Louis gister allemaal gedaan heeft, hij werd namelijk afgezet door de politie' zegt Louise dan en kijkt mij vragend aan. 'Ik zou het echt niet weten, maar politie dat klinkt niet echt positief' zeg ik dan en Louise schud haar hoofd. 'Het enige wat hij zei was dat hij ergesn was waar hij niet mocht komen' hoor ik haar dan zeggen. Ik begin na te denken, Louis mag dan soms wel domme grappen uithalen of domme acties hebben, hij is echt nog nooit thuis gebracht door de politie. Ik neem nog een broodje en neem daar een hap van.

Pov Feline

'Hee Louis' zeg ik als ik naar hem toe loop. Hij had mij een privé bericht gestuurd op Twitter, aangezien we elkaars nummer nog niet hebben en hij toenvallig achter mijn twitter accountnaam gekomen is. Hij vroeg of ik naar de starbucks wou komen, daar waar we laats ook waren. Toen Louis mij mee nam, omdat ik er nog nooit geweest was en omdat hij mij Londen liet zien. Ook iets wat niet zo heel goed afliep. ‘Waar neem je me nu mee heen’ zeg ik terwijl ik naast hem kom zitten op een stoeltje bij de starbucks. ‘Ik heb koffie voor je gehaald’ zegt hij een schuift een starbucks beker naar mij toe. Ik glimlach naar hem en neem een slok van de koffie. ‘Maar je hebt nog niet geantwoord op mijn vraag’ herinner ik hem aan mijn vraag over waar hij mij vandaag mee heen zou brengen. Hij schud lachend zijn hoofd. ‘Dat zal je zo wel zien als je je koffie op hebt’ zegt hij en hij neemt nog een slok van zijn eigen koffie. Waarom doet die jongen toch altijd zo geheimzinnig over alles wat hij van plan is om samen te doen. Als ik mijn koffie op heb staat Louis op en pakt hij weer mijn pols vast en rennen we door de straten van London. We stoppen bij een lange rij. Ik heb geen idee waarom we hier staan en waarom we überhaupt in een rij staan.

'Ik beloof je, je gaat dit leuk vinden' zegt hij enthousiast terwijl wij langzamerhand dichterbij komen en ik bijna kan zien waar we zijn. Nu we zo dichtbij zijn lijkt het veel sneller te gaan. 'Het is madame tussauds' zegt hij enthousiast. Nu zie ik het ook pas, ik was zo gefocust op alles om ons heen dat ik helemaal vergat waarvoor we nou eigenlijk in de rij stonden. 'De jongens en ik hebben hier nu ook onze eigen wassenbeelden' begint Louis te vertellen. 'Ik heb mijn zus er inderdaad over gehoord, maar ze is er meer op gefocust om jullie in het echt te ontmoeten' grinnik ik. 'Snap ik ook wel' zegt Louis en neemt net zoals een model een pose aan. Ik verklaat hem nu echt voor gek. Ik had niet gedacht dat hij mij zo aan het lachen zou kunnen maken. 'Je bent echt niet goed wijs' zeg ik en geef hem speels een duw. Hij knikt en glimlacht breed. Alsof ik had verwacht dat hij die opmerking  niet zou waarderen, nee hoor hij is er gewoon trots op. Eindelijk kunnen we dan naar binnen. Louis betaalt voor de kaartjes en we lopen netzoals iedereen door de gangen en kamers waar allemaal wassenbeelden staan. Het zou ook best wel raar zijn als we hier heen zouden gaan maar hier niet zouden zijn voor de wassenbeelden. Tenminste ik verwacht dat we hiet zijn voor de wassenbeelden. Het doet mij ook heel erg denken aan het wassenbeeldenmuseum in Amsterdam, daar kwamen we wel vaker, je kon soms gewoon zien dat ze niet meer heel erg lijken op de persoon, gewoon omdat mensen heel erg veranderen. 'Jaaa!' Zegt Louis als hij zichzelf en de jongens ziet. Ik grinnik maar volg hem naar de beelden, ik ga naast het beeld van Louis zitten. 'Ik denk toch dat ik deze Louis leuker vind' grap ik en lach naar hem. Louis gaat voor mij staan en maakt een foto van mij samen met hem als wassenbeeld. Louis gaat voor zo ver het kan bij het wassenbeeld van Niall op schoot zitten en houdt de camera voor ons terwijl hij foto's maakt. Allebei trekken we gekke bekken en doen we zo gek mogelijk.

--------------------------------------------------------------

Ommggg het voelt echt eeuwen geleden dat ik dit verhaal geupdate heb \(0.0)/ I'm so sorry...

Ik ga nu zoveel mogelijk updaten of verder schrijven en later updaten want ik heb meer vrije tijd komende week, whoehoeeeee!